เจ้าความรักทักทายจากปลายฟ้า
ส่องแสงจ้าแรงฤทธิ์น่าพิศวง
ฤาเทพไทยทั่วย่านประทานตรง
ให้ปักลงกลางใจแห่งไทรทอง
คงบุพเพสันนิวาสประสาทให้
เคียงชิดใกล้เคล้าคลอสู่หอห้อง
ร่วมคู่เรียงเคียงทอดสู่ยอดทอง
ดุจกระบองยอดเพชรส่องเม็ดพราว
ให้สมรสสมรักสลักแน่น
เข้าสู่แคว้นรวมใจต้านภัยหนาว
โสมส่องแสงแห่งห้วงคล้องดวงดาว
สุกสกาวพราวฝันนิรันดร์ เทอญฯ
“ไพร พนาวัลย์”
เจ้าความรัก ทักทาย ดุจสายฟ้า
โลกเจิดจ้า สดสวย ให้ขวยเขิน
ฤๅพรหมท่าน เห็นใจ คนช้ำเกิน
สุขแต่เนิ่น ดั่งฝัน อันยาวไกล
ฝากคำหวาน ผ่านฟ้า มาทายทัก
ผสานรัก มั่นคง อสงไขย
ขอร่วมฝัน สันนิวาส ทุกชาติไป
เกิดภพใด คู่กัน นิรันดร์เทอญ..
พรวิเศษ เขตแคว้น ในแดนโลก
ปัดความโศก ความเศร้า อย่าเข้าเหิน
ลุงหนุนหมอน ก่อนยิ้ม หลับพริ้มเพลิน
เริ่มก้าวเดิน ในฝัน ชั้นพิมาน
เป็นบุพเพ สันนิวาส ดั่งคาดหมาย
ให้เดือนฉาย เรียนกลอน อักษรสาส์น
" ไพร พนา" ดุจบิดา และอาจารย์
เรียนรู้กานท์ เพียรขยัน เจ้าจันทร์ดวง
กราบที่ตัก สักหนึ่ง ซึ้งจับจิต
จากลูกศิษย์ ต่างแดน มิแหนหวง
เจ้าโสมน้อย ร้อยจำ ไว้ย้ำทรวง
ดั่งเดือนดวง บนฟ้า เจิดจ้าไป..
หนึ่งโสม
emo_50ลุงจ๋าเจ้าโสมกราบงามๆค่ะ
กลอนโสมเนื้อหาไม่ค่อยรับของลุงเลย
แต่..มาจากใจล้วนๆเจ้าค่ะ
[/quote]
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
