ชายหนุ่มคนหนึ่งออกเดินทางตามหาดอกไม้ที่สวยที่สุดในโลก เป็นดอกไม่ที่ไม่มีวันเหี่ยวเฉาโรยรา
..
เขาเคยได้ยินตำนานเกี่ยวกับดอกไม้นี้มา แต่ไม่เคยได้ยินว่าใครจะหามันเจอสักคน
..
มันน่าจะปลูกอยู่บนเขาสูงชันลูกนั้น
ไม่เคยมีใครไปถึงเลย
ไม่มีใครกล้าไปเลย
เหตุเพราะมันมีมังกรร้ายเฝ้าอยู่ที่ตีนเขาไม่ให้ใครขึ้นไป
..
แต่เขาต้องขึ้นไป
เขาต้องเอามันไปให้กับคนที่เขารัก
เขาจะต้องทำให้ได้
เขาเตรียมการนานเป็นปี
หาอาวุธทุกอย่าง
ฝึกการต่อสู้
เรียนรู้ภาษามังกร
เรียนการไต่เขา
....จนที่สุด
เขาก็พร้อม
..
เขาเริ่มออกเดินทางในอาทิตย์ที่แล้ว
และเพิ่งกลับมาในวันนี้
พร้อมกับดอกไม้ดอกงามในมือ
หนึ่งดอก
....
ทว่าสภาพของเขาร่อแร่ปางตาย
....
เขาคงมีชีวิตได้คงอีกไม่เกินครึ่งชั่วโมง
ทุกคนในหมู่บ้านรีบมามุงรอบตัวเขา
....
....
รวมทั้งเธอคนนั้น
คนที่เขารัก
....
เขายื่นดอกไม้ให้เธอ
..
เธอก็เริ่มร้องไห้
"เจ้าไม่น่าทำถึงขนาดนี้..
ทำไม....
..มันคุ้มแล้วหรือที่จะต้องมาตายด้วยดอกไม้ดอกเดียว...."
ชายปางตายหันมาและยิ้มให้
เขารวบรวมเรี่ยวแรงทั้งหมดเพื่อตอบคำถาม
..
"..คุ้มสิ ..มันคุ้มมากๆเลย...."
แล้วเขาก็สิ้นใจ....
....
....
....
เวลาผ่านไปนาน
....เวลามักผ่านไปเสมอ
....
ดอกไม้ก็เฉาตายเสียแล้ว
..
มันไม่ได้งดงามเป็นอมตะดังเช่นตำนานว่าไว้
..
ชาวบ้านหลายคนเล่าเรื่องราวของชายโง่เขลาที่ตายเพราะดอกไม้ดอกเดียว
....
มีเพียงเธอ..
มีเพียงเธอที่รู้ว่าดอกไม้ดอกนั้นไม่เคยตายเลย....
และชายที่เธอรักก็ไม่ได้โง่เขลา
....
ที่เป็นอมตะนั้นไม่ใช่ดอกไม้....
แต่ความรักของชายหนุ่มต่างหาก ที่ไม่เคยตายเลย....
....
มีเพียงเธอที่รู้ดี....
....

..เทโพ..