อรุณรุ่ง เรืองรอง แสงส่องหล้า
ลมหนาวพัด พลิ้วมา พาไหวหวั่น
นั่งเหม่อมอง ท้องฟ้า แสนจาบัล
พร่ำรำพัน เพ้อหา แต่นารี..
..บรรยากาศ ก็แสน สุดสดใส
แต่..ห้องห้วง ทรวงใน ไร้สุขี
ยังเนืองนอง น้ำตา ทุกนาที
หทัยนี้ หนาวเหน็บ เจ็บทั้งดวง..
..ทุกข์เกาะกิน กลางใจ ไม่หยุดยั้ง
โศกประดัง หลั่งไหล ไห้..หนักหน่วง
เหงาทาบทาม ทิ่มแทง มิแล้งทรวง
ให้ห้องห้วง แห่งจินต์..จำยินยล
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
