แผ่นดินบ้านเกิดเพริศพริ้ง
อ้า…อรุณรุ่งแล้วไก่แก้วกู่
ก้องดอนภูพงไพรทั้งไกลใกล้
ผสานเสียงกล่อมเห่หรีดเรไร
หมอกนวลใยเรืองรองทาบทองทา
วาวระยับลำห้วยพราวพวยรุ้ง
งามจรุงสายธารแห่งบ้านป่า
เวิ้งทุ่งข้าวหนาวลมพร่างพรมพา
หยาดน้ำค้างจับหญ้าไหลระริน
ฉันน้อมนึกเพลินใจอยู่ในห้วง
ซาบซึ้งทรวงครรลองธรรมท้องถิ่น
เนิ่นนานมาหลายฝนเคยยลยิน
บนแผ่นดินบ้านเกิดแสนเพริศพริ้ง!ฯ
อริญชย์
๔/๑๑/๒๕๕๖
อ้า…อรุณรุ่งแล้วไก่แก้วกู่
ก้องดอนภูพงไพรทั้งไกลใกล้
ผสานเสียงกล่อมเห่หรีดเรไร
หมอกนวลใยเรืองรองทาบทองทา
วาวระยับลำห้วยพราวพวยรุ้ง
งามจรุงสายธารแห่งบ้านป่า
เวิ้งทุ่งข้าวหนาวลมพร่างพรมพา
หยาดน้ำค้างจับหญ้าไหลระริน
ฉันน้อมนึกเพลินใจอยู่ในห้วง
ซาบซึ้งทรวงครรลองธรรมท้องถิ่น
เนิ่นนานมาหลายฝนเคยยลยิน
บนแผ่นดินบ้านเกิดแสนเพริศพริ้ง!ฯ
อริญชย์
๔/๑๑/๒๕๕๖
อรุณเยือน เตือนว่า เวลาเช้า
ตามลำเนา เขาภู อดสูยิ่ง
ต้นไม่ใหญ่ ใครตัด อัศจรรย์จริง
ลำธารนิ่ง ไม่ไหล ในป่าดง
เงียบสงัด วังเวง เก้งกวางหวั่น
นกไม่ขัน ฝันเยือน คงเลือนหลง
อาหารหาย เหือดแห้ง แหล่งดำรง
ช้างพรายส่ง เสียงใหญ่ ไผ่ไม่มี
ป่าเคยชื้น ยืนยาว เมื่อคราวก่อน
จะหนาวร้อน ฝนยัง ไม่พลั้งหนี
โอบอุ้มน้ำ เอาไว้ ใช้ทั้งปี
ชุบชีวี ป่าไม้ ไปชั่วกัลป์
พันทอง
๔/๑๑/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
