อ้า…อรุณรุ่งแล้วไก่แก้วกู่
ก้องดอนภูพงไพรทั้งไกลใกล้
ผสานเสียงกล่อมเห่หรีดเรไร
หมอกนวลใยเรืองรองทาบทองทา
วาวระยับลำห้วยพราวพวยรุ้ง
งามจรุงสายธารแห่งบ้านป่า
เวิ้งทุ่งข้าวหนาวลมพร่างพรมพา
หยาดน้ำค้างจับหญ้าไหลระริน
ฉันน้อมนึกเพลินใจอยู่ในห้วง
ซาบซึ้งทรวงครรลองธรรมท้องถิ่น
เนิ่นนานมาหลายฝนเคยยลยิน
บนแผ่นดินบ้านเกิดแสนเพริศพริ้ง!ฯ
อริญชย์
๔/๑๑/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
