เพียงยึดติดขอบเขตของเหตุผล
เข้าทางตนคอยรับมาปรับแต่ง
ซ่อนอุบายกลายกล้ำพิษสำแดง
ในคราบแฝงความฝันที่บรรจง
ปล่อยทิฐิกร่อนใจอย่างไร้ค่า
เมื่อกลายมาพร่างพราวแสงดาวส่ง
หาญน้ำจิตมิตรมิ่งต่างยิ่งยง
เหินดั่งหงส์หลงมนต์บินจนเอียง
เท่านี้หรือยศถาบรรดาศักดิ์
มีเพื่อผลักคนโหนเอนโอนเบี่ยง
ให้ตกหลุมมายาอัตตาเคียง
ซึ่งเป็นเพียงเรือนจำบนลานใจ!ฯ
อริญชย์
๒/๑๑/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
