ที่ของฉัน จิ๊บจ๊อย ร้อยไร่เศษ
อาณาเขต กว้างใหญ่ ในท้องถิ่น
แค่เอ่ยชื่อ พันทอง ปองชีวิน
อย่ามาหมิ่น ประมาท อาจวอดวาย
ที่ของก้อย ข่าวว่า หญ้าร้างรก
รากไทรปก คลุมหมด สลดหาย
ต้องถากถาง ขืนปลูก ลูกแห้งกลาย
ดินปนทราย ที่ของก้อย ปล่อยทิ้งไป
พันทอง
ยิน"พันทอง"ก้องทุ่งสะดุ้งผาง
ฉันนั่งถางนั่งถกรกที่ไหน
ที่เธอเห็นนั้นเป็นที่ของใคร
มาดูใหม่สิจ๊ะจะพาชม
เวลาดีตีสี่ที่ท้ายไร่
ฉันจะไปรอท่าอย่าให้ล่ม
ได้เห็นกันซะทีที่ฉันจม(เยอะ)
ที่เหมาะสมปลูกกล้วยเสียด้วยซี
ก้อย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
