พระจันทร์สีหม่น

เหตุการณ์ต่อไปนี้..พลิกชีวิตของโสมเลยก็ว่าได้ค่ะ ทำให้ชีวิตตัวเองก้าวจาก
วัยรุ่นกลายเป็นผู้ใหญ่ในชั่ววันเดืยวล่ะเชียวค่ะในครั้งนี้ทำให้ตัวเองเข้าใจและ
รู้ซึ้งถึงหัวอกของคนเป็นแม่มากเลยค่ะ ในระหว่างที่ขับรถกลับบ้าน..กึก กึก กึก..
ว๊ากกก!!! เวรกรรม เจงๆ

รถดับ..ในที่สุดราชรถคันโปรดของพ่อก็จอดสนิทเลย.
สตาร์ทหลายครั้งก็ไม่ติดอ่ะ..เอาล่ะว๊ะ!สงสัยต้องใช้ไม้ตายสุดท้าย..”พ่อมหา
จำเริญจ๋า..เจ้าจงสตาร์ทติดเถิด” จ๋อยจนเหงื่อตก

ได้ผลค่ะ..รถเปล่าติดอ่ะ แม่น่ะสิคะ
หัวเราะไม่หยุดเลยค่ะอิอิ.ก็โสมเคยทำแบบนี้นี่นา แล้วมันก็ติดด้วยน๊ะ..ขอบอก
ค่ะแต่ก็คุ้มอ่ะ เพราะได้เห็นรอยยิ้มและเสียงหัวเราะของแม่น่ะค่ะ..อิอิ..แต่ว่าเสีย
ฟอร์มชะมัด อุตส่าห์จะโชว์แม่ซะหน่อยอ่ะในระหว่างที่รอช่างโสมมองไปรอบๆ
เพิ่งสังเกตว่ารถมาดับหน้ามูลนิธิแห่งหนึ่ง ซึ่งไม่ไกลจากบ้านนักแค่มีแม่น้ำเจ้า
พระยาคั่นแค่นั้นเอง..โสมผ่านบ่อยทุกวันแต่ไม่เคยสังเกตุเลย เดินเข้าไปมี
คุณป้าคนหนึ่งเดินออกมาต้อนรับแล้วก็พูดๆๆๆๆๆๆๆเกี่ยวกับมูลนิธิซึ่งเข้าใจ
ว่าป้าแกคงจะเป็นเจ้าหน้าที่ในนี้..แกพาโสมเดินดูข้างในอีก..เอาว๊ะไปก็ไปดี
กว่าอยู่เฉยๆเดินสักพัก..เริ่มแปลกๆอ่ะค่ะ เหมือนมีใครเดินตามเลย หันไป..
ว่างเปล่า เอ..สงสัยคิดไปเอง โสมเดินต่อ.นั่นไง! ชัดเลยทีนี้ มีคนเดินตามแน่
เลยอ่ะ...หันกลับไปอีก..เอาแล้วไงยัยโสมเจอดีซะแล้ว ส่วนป้าแกไม่มีห่วง
โสมสักนิดเดียวจ้อๆๆๆเดินๆๆๆรีบเดินตามป้าแกไปติดๆเลย..นั่นคราวนี้เต็มๆ
ชัดๆเจ้าที่แรงจริงๆเลยอ่ะ..โสมกำลังเตรียมใส่เกียร์แมว..นั่นไงเจ้าที่ใส่เกียร์
แมวตามอีก.. emo_05เผ่นแน่บไปหาแม่ดีกว่า น่ากลัวชะมัด..เตรียมเผ่น..ตุ๊บ
ตุ๊บ! ไหงคราวนี้เสียงแปลกๆอ่ะ..ชะเง้อหาป้าหายไปเลย..กระซิกๆๆ น้าน!
คราวนี้มีเอฟเฟคเพิ่มมาอีก มีเสียงครางเพิ่มมาอีก..ความรู้สึกตอนนั้น มือเย็น
เฉียบเลย..กลัวก็กลัว emo_21อยากรู้ก็อยากรู้..เอาว๊ะ เป็นไงเป็นกัน..ย่องๆๆ
หยุดๆๆ กลัวอ่ะ ค่อยๆโผล่จากมุมตึกนิดหนึ่ง.เฮ้ย! ขำขี้แตกขี้แตน

เต็มๆจะๆ
ฮ่าๆๆๆๆๆๆๆ เจ้าที่จับกบอ่ะ เจ้าที่ตัวจึ๋งหนึ่ง แถมมอมแมมด้วย โห.เจ้าตัวแสบ
นี่เอง ทำให้โสมกลัวแทบตาย สงสัยจะเจ็บน่าดูเลยค่ะ รีบอุ้มขึ้นมา ดูเจ้าแสบ
เงยหน้าขึ้น คงจะตกใจมากเลยที่โดนจับได้ว่าแอบตามโสมอยู่ ยิ้มแบบรักนะ..

ณ. วินาทีนั้น เหมือนโลกหยุดหมุนค่ะ โสมรูสึกแบบนั้นจริงๆ..เจ้าแสบเป็นเด็ก
ผู้หญิง ผมม้าสั้นๆตัวขาวๆและที่ทำให้โสมนิ่งเหมือนโลกหยุดหมุนคือ ดวงตา
กลมๆใสซื่อในแววตานั้นเจือรอยเศร้าไว้ด้วยคุ้นมากเลยตาแบบนี้..นี่คือเหตุการณ์
ที่โสมและลูกสาวตัวน้อยเจอกันครั้งแรกค่ะ..ทราบจากเจ้าหน้าที่ของมูลนิธิว่า..
พ่อและแม่เพิ่งเสียชีวิตไปไม่นาน และก็อาศัยอยู่กับยายซึ่งก็แก่มากแล้ว ทางมูล
นิธิจำเป็นต้องยื่นมือเข้าไปช่วยค่ะ แกเพิ่งจะแค่สามขวบเองค่ะ ทำไมโชคชะตา
ถึงโหดร้ายนัก..ความรู้สึกโสมตอนนั้น อยากปกป้องดูแล อยากให้รอยเศร้าๆที่
เจืออยู่ในดวงตาใสๆนั้นหายไป อยากเห็นรอยยิ้ม อยากเห็นแกค่อยๆเติบโต
เป็นเด็กที่สดใสมีแต่ความสุขสมกับวัยของแกค่ะ สารพัดความรู้สึกค่ะตอนนั้น
ตีกันยุ่งไปหมดเลยแกกอดคอโสมไว้แน่นไม่ยอมปล่อย ตอนที่เจ้าหน้าที่จะอุ้ม
แกไป ซึ่งโสมตอนนั้นก็กอดแกไว้แน่นไม่ยอมปล่อยเหมือนกันสุดบรรยายเลย
ค่ะความรักความหวงแหนเกิดขึ้น พร้อมๆกับสัญชาตญาณของความเป็นแม่
ประหนึ่งโดนควักหัวใจเลยค่ะ

โสมเหมือนจันทร์เดียวดายใต้ผืนฟ้า

มองนภาคลาใดให้แห้งโหย

ต้องอาดูรสูญรักที่ฝากโปรย

ดังแขโรยแสงหม่นให้ชลนอง

กลางนภาฟ้าสรวงดวงจันทร์เจ้า

ยังเงียบเหงาคราวคล้อยเป็นรอยหมอง

กลางผืนภพหนึ่งโสมข้าน้ำตานอง

มีเพียงสองเนตรครองนั่งมองดาว

โสมทราบทีหลังค่ะหลังจากที่เตรียมเอกสารต่างๆเพื่อรับแก
เป็นลูกสาวแกชื่อว่า..ปานดาว.เจ้าดาริกาดวงน้อยของแม่

หนึ่งโสม
๒๘.๑๐.๕๖