ใครคือผู้ลิขิตชีวิตหนึ่ง หนทางจึงคดเคี้ยวและเปลี่ยวไหว ยังผาสูงหุบเหวและเปลวไฟ จะก้าวไปอย่างไรถ้าใจท้อ เมื่อไม่รู้ใครลิขิตชีวิตนี้ ก็พร้อมพลีชีวาหาระย่อ จะขอเดินตามฝันอันลออ เพื่อเติมต่อชีวิตด้วยสิทธิ แม้ยามนี้หมู่ดาวมิพราวแสง ใคร่ขอแรงผ่านสรวงดวงศศิ ส่องนำทางกลางแดนแทนรวิ ให้ใจผลิความหวังดังผกา Shumbala  | ศศิผ่อง รองเรือง เหลืองอร่าม รัตติท่าม ข้ามพาด หาดเวหา สะท้อนใส ไต่ตรง ลงคงคา พสุธา ผาหิน ยลยินปอง ดงชัฎพฤกษ์ ลึกล้น คงพ้นผ่าน แสงวันวาน อาจดับ เลือนลับหมอง บางครั้งโสม โลมใจ ใฝ่ลำพอง มิไตร่ตรอง ตัวตน บนความจริง มิอาจแทน แดนใด ได้ทุกที่ แท้รพี มีค่า กว่าทุกสิ่ง จันทรผ่อน อ่อนล้า แค่คว้าอิง ที่พักพิง คนเหงา เท่านั้นเอง "ดิน" |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
29 เมษายน 2024, 10:51:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ทางแพร่งแห่งสมัย (อ่าน 5884 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
