ไตรภพงามหลายชั้นเทพบันดาล
จักรวาลภารตะหรือประสงค์
มนุษย์..งามตามสบายคิดง่ายลง
ลองปลง อนิจจัง ทุกขัง อนัตตา
เนิน จำราย
เกิดดับแปรผันนั้นไร้รูป
เช่นควันธูปลอยคว้างกลางเวหา
สรรพสิ่งจริงแท้แค่มายา
ภาพลวงตาลวงใจไม่จีรัง
หยุดปรุงแต่งแห่งใจได้เมื่อไหร่
คงเหมือนเรือล่องไปใกล้ถึงฝั่ง
อนิจจา-เรือลำนี้ที่ผุพัง
จะคาดหวังฝั่งไหนไม่ได้เลย