อาจมีคำ ซ้ำคำ นำมาเขียน
ไม่แปรเลี่ยน ปรุงปรับ สลับที่
เพื่อเน้นชัด อรรถรส พจน์วจี
ดั้งเดิมมี โวหาร ลานสำนวน
สมองลีบ ตีบตัน ปัญญาน้อย
จะประดอย ให้ชื่น ลื่นกระสวน
นานชั่วโมง โยงคิด ผิดกระบวน
ละจะด่วน ย่องแย่ง แต่งทำไม (ว่าตัวเองเน่อ)
อ๋อ แน่นอน กลอนปน แซมซนบ้าง
วงเล็บอ้าง สีข้างถู เถลไถล
ปราชญ์ชั้นครู ดูถูก มิถูกใจ
หูไปนา ตาไปไร่ แสร้งใบ้กิน
สมดุลย์ คุณเสีย มีซ้ายขวา
ประเมินค่า แตกต่าง พลางติฉิน
โลกยังย่ำ ซ้ำเติม เป็นอาจิณ
เดินตามก้น บนดิน ดังมดแดง
มิชอบเพลิน เยินตน เลิศล้นพวก
หรือผนวก ชั้นชื่อ ลือแสลง
วางกระทู้ สู่ตา กล้าแปลง (ปะแลง)
ลงรูปแท่ง แค่คือ "คำคล้องจอง"
เซ้า เซ้า เซ้า เว้าหลาย อ้ายสิย่าน
จ้อเสียนาน หลานดิน บินลอยล่อง
เซิญคนดี มะ มา มอง ตุ้ม มอง
ร่ายรำร้อง กินหนม อม มำ มำ
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
