หรือเธอคือหมอกเลือนรางกลางลมหนาว??
คือแสงดาวสว่างไสวในวิถี
คือความมืดมิดสถิตท่ามยามราตรี
และอาจเป็นวันเดือนปีที่ผันไป
ดวงใจมืดบอด..จะจดจำเธอได้อย่างไรเล่า?
เพราะเธอเป็นดังเงามืดมนบนความหวาดไหว
โปรดเอื้อมมือสัมผัสฉัน..ที่หัวใจ
เพื่อสุดสิ้นการเดินทางอันแสนไกล..ในอ้อมอุ่นของคืนวัน
ฉันเป็นเช่นลมหนาว..
ที่พัดผ่าวผ่านละออง ..ประคองขวัญ
เป็นรอยหวานหว่านเข้า..เนาแนบพลัน
เป็นตะวันสาดส่อง..ช่องว่างใจ
ฉันเป็นเช่นไออุ่น...
ที่ละมุนละม่อม..พร้อมหวั่นไหว
เป็นยาจิตติดตรึง..ถึงทรวงใน
เป็นยาใจยามเธอเศร้า..เฝ้าเหลียวมอง
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
