ภาพเลอะเลือน...
ถึงแม้จะเปื้อนฝุ่นขุ่นมัว..ชั่วคืนผ่าน
หากไม่ใส่ใจ ไม่สน..คนที่จักทรมาน
แม้ทำตัวให้ห้าวหาญสักปานใด..คงได้แต่ตรม
หากไม่อยากจดจำ...
ก็อย่าทำหมางเมิน..เกินขื่นขม
ตั้งใจลืม ลืมง่ายปล่อยไป..ดังกับสายลม
แต่ส่วนลึก..รู้สึกได้ใช่โง่งม..เพราะความขมจมสู่ประตูใจ
สลัดให้ตาย...
อย่ามั่นหมายว่าจะง่าย..ทลายได้
มันฝังเป็นปึกลึกถึง..ก้นบึ้งฤทัย
ยิ่งสลัด..ยิ่งตอกย้ำช้ำเพียงใด..เธอเท่านั้นที่รู้ดี
พันทอง
๑๒/๑๐/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
