.jpg)
ลอยล่อง..ในท้องธารเวลาที่หลากไหล
ปล่อยให้สายลมความคำนึง พัดพาไปจนไกลฝั่ง
ร่างกายประหนึ่งเรือลำน้อยที่ผุพัง
หากหัวใจคงยัง..รอคอยบางอย่าง..ข้างใน
ถึงรู้ว่าเป็นเธอ..ที่ฉันตามหา
แต่กาลเวลากลับบดบังภาพเธอเอาไว้
และไม่ว่าจะพยายามสักเท่าใด
ก็ไม่อาจจดจำเธอได้อยู่ดี
ทุกครั้งที่ฉันเฝ้าดู..ด้วยหัวใจ
เสมือนเธอดำรงอยู่ใน..ทุกๆที่
บนท้องฟ้า..ในสายน้ำ..และขุนเขาเขียวขจีฯลฯ..
..ฉันรู้ว่า..เธอมีอยู่จริง
โปรดกระซิบบอกฉัน..สักครั้งได้ไหม??
ว่าเธอคือสิ่งใด?ในโลกรางเลือนเหมือนหยุดนิ่ง
อย่าปล่อยให้การตามหาของหัวใจ..ถูกทอดทิ้ง
เพราะเธอคือสิ่ง-สิ่งเดียว ที่ฉันรอคอย..มาแสนนาน
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
