สนธยาเยื้องย่างอย่างเชื่องช้า
แสงเริ่มล้าลางเลือนเลื่อนลับหาย
เย็นลมล่องละลิ่วพลิ้วต้องกาย
ราตรีกาลกรีดกรายย้ายมาเยือน..
..แสงสุรีย์ร้างลานภาหน
ในบัดดลดวงดาวพราวแสงเกลื่อน
ระยิบยับวับวาวสกาวเดือน
ต่างคล้อยเคลื่อนเลื่อนเล่นเด่นนภา..
..สีอำพันพลันจรัสพิพัฒน์แสง
สาดส่องทั่วทุกแหล่งแห่งหนหล้า
ให้งดงามยามพิศเพราะฤทธา
แห่งจันทราสวยใส..ในราตรี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
