จันทร์เจ้าเอ๋ยเคยอยู่เป็นคู่สอง เคยนั่งมองหยอดยิ้มริมตลิ่ง
ประคองรักชิดแนบแลแอบอิง ขนาดปลิงยังอิจฉาว่าเหนียวเกิน
พอวันนี้ในวันที่เธอไม่อยู่ ไม่แลดูไม่ห่วงใยใจห่างเหิน
ณ ริมน้ำไร้แสงไฟไร้คนเดิน ฉันนั่งเพลินย้ำจิตคิดถึงเธอ
จันทร์ดวงน้อยลอยเด่นเป็นสง่า ดวงดารานวลผ่องส่องเสมอ
แต่เงาจันทร์เพียงสั่นน้ำภาพกลับเบลอ คลับคล้ายเธอที่สั่นไหวใจขาดกัน
ยิ่งน้ำนิ่งยิ่งเศร้าเมื่อเราจาก ยิ่งคิดมากคิดย้อนไปพาใจฝัน
พลันชะเง้อหงอยเหงาเห็นเงาจันทร์ ใจใคร่เปลี่ยนเงานั้นเป็นเงาเธอ
ห้านาทีสี่บท~
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
30 เมษายน 2024, 01:08:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ใต้เงาจันทร์ฉันเหงาใจ (อ่าน 8891 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
