(ไร้นามทั้งตอบท่านอ๋องและทั้งลังเล)
(ท่านอ๋องโยนดาบให้ไร้นามใช้สังหารตัวเองเฉยเลย)
-กลอนเปล่า(ชั้นอนุบาล)-
๐ข้าก็จะยืมดาบท่านที่เหน็บสะเอวกระชับ
กระโดดสิบก้าวปั๊บและก็จับมาสังหาร
แล้วท่านก็จะวายปราณ
ด้วยดาบของท่าน......แต่เป็นกระบวนยุทธแพรวพราว..."สิบก้าวในดาบเดียว"
๐แต่อนึ่งเทียนซึ่งปลิวไสวคล้ายใจที่สั่นไหว
จะผลุบรึปะทุเพลิงไฟ.....ก็แค่สักประเดี๋ยว
พัดพริ้วคล้ายมิพร้อมยอมสมานยุทธดุจเดียว
โอ้!!ไร้นามเฉลียว...แช่มช้า.........จะฆ่ารึจะคลาย
๐และแล้วละล้าละลังละล่ำละลักกระอักอุรา
ไร้นามกระโดดมา....ปานว่าหนุมาณ....รวดเร็วดั่งแดหมาย
ชั่วอึดใจสิบก้าวพราวพราย
สะอึกดาบเข้าหลังชาย...คือไท้แห่งฉิน....นั่นแล
๐อ๋องฉินสะดุ้ง.......ด้ามดาบกระทุ้ง
โอ้!ไร้นามมิได้มุ่งชีวาข้าแน่แน่
อ๋องฉินจึ่งชะแง้
ชำเลืองแล...ไร้นามทิ้งแผน....ทิ้งแค้น...แคว้นฉิน...พร้อมรินพจี
๐ขอให้ท่านอ๋องจงจำ....รับคำ....ความสัตย์
อย่าตระบัด.....ตระหนัก...ให้จงหนัก....ศักดิ์แห่ง"ใต้หล้า"สง่าศรี
จงเป็นจักรพรรดิที่ดี!
บำรุงประชาชี....ให้แผ่นดินนี้.....รุ่งเรือง!
(ท่านอ๋องลังเล ในใจคงครุ่นคิดอยากได้ไร้นามมาเป็นแม่ทัพข้างกาย แต่เหล่าขุนนางและทหารนับหมื่นที่วิ่งมาล้อมวังขึ้นคันธนูเล็งเป้าเดียว พร้อมต่างพากันตะโกนก้องท้องพระโรง!)
๐กฎย่อมเป็นกฎ..อย่าทุรยศ....กฎตน...ท่านอ๋อง!!
ระเบียบปกครอง...ก็ย่อมยงไว้....ให้ระบือลือเลื่อง!!
ประหารมัน....ประหารมัน....ผู้ผิดมหันต์....อย่าเก็บไว้รกเมือง!!!
จักฟูเฟื่อง....ฟุ้งฟ้า....อย่าทำลายระเบียบบุรี.......!!!!
(และแล้วท่านอ๋องก็รับสั่งด้วยพระหัตถ์)
-กลอนสุภาพ-
๐ดอกธนูพรูพรั่งทั้งหมื่นดอก
พุ่งพวยออกสู่เป้าเกล้าชายศรี
ผู้ไร้นามหนึ่งน้อมยอมชีวี
อ๋องจิ๋นซีจึงประจักษ์หลักนำชัย
๐และแล้วแว่นแคว้นใดว่าใหญ่น้อย
อ๋องจิ๋นค่อยรวมประเทศเขตขัณฑ์ไหน
เป็นแผ่นดินสินธุ์ฟ้ารุจาไกล
แผ่นดินใหญ่ว่าจีนประทินทองฯ
(บางครั้งผมก็เรียกจิ๋น บางครั้งก็ฉิน ในที่นี้ผมขอใช้ในความหมายเดียวกันนะครับ)
จบแล้วคร้าบบบ สนุกไหมคร้าบบบบบ แหะๆๆๆๆๆ
และขอขอบพระคุณสำหรับท่านที่ทนอ่านนะครับผม
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
