โลกมืด

โลกมืด

@โลกนี้ช่างเย็นชืดมืดสนิท
อำมหิตผิดออกไปนอกแถว
ความดีงามจึงไร้ไม่ฉายแวว
เหมือนดวงแก้วหล่นแตกแหลกกระจาย

@ความเลวทรามตามประชิดคิดไม่ถึง
ศีลธรรมก้ำกึ่งจึงสูญหาย
เพียงผีบ้าอาละวาดผาดกรีดกราย
แสนโหดร้ายจากนรกปกมืดมัว

@ลูกทรพีฆ่าพ่อขอซื้อเหล้า
เอาไม้น้าวเฝ้าฟาดเลือดสาดทั่ว
น้ำมันราดจุดไฟเผาใส่ตัว
อำพรางความชั่วช้ากล้ากระทำ

@ร่างระริกพลิกหายกายที่สั่น
กลิ่นน้ำมันเหม็นเนื้อเชื้อไฟซ้ำ
ม่านสีโศกความระทมพรมสีดำ
ขึงพาดนำอธรรมชั่วตัวกาลี

@ใจมืดบอดกอดมารซาตานไว้
ชีวิตวายไร้รู้สึกสำนึกหนี
ใจลืมสิ้นไม่กลัวความชั่วดี
ความอัปรีย์มาอุบัติกัดกินเมือง

@เมื่อไหร่หนอบัวอุบลจะพ้นน้ำ
คือคำถามสะเทือนไหวไปต่อเนื่อง
พบคำตอบปลอบใจไม่เปล่าเปลือง
เมืองจะเรื้องเรื่องดีเริ่มที่เรา

///////////////////
พงศ์ภัณฑ์
๑๘/๙/๕๖