อิสระ หรือเดียวดาย ใครบอกที...?
ไร้ฟูกหมอนนอนห้างมิต่างเจ้า
หลังคาเก่าฝาผุฤาสุขี
ยามฝนพราวหนาวลมซมฤดี
ทุกข์ทวีผ้าสั้นบางพันกาย
ท้องว่างเปล่าข้าวตังประทังหิว
ยาไส้กิ่วน้ำแก้วแก้กระหาย
นอนสะดุ้งยุงกัดทั่วเนื้อตัวลาย
จวบจนสายจมูกคัดหวัดเล่นงาน
คงแค่สิทธิ์คิดคาดจินต์วาดฝัน
เพ้อกลางวันทุกคราพางุ่นง่าน
ด้วยอาภัพอับจนทนดักดาน
แม้อาหารแห้งสดอดแรมเดือน
ร่างผ่ายผอมจ่อมจมระทมเศร้า
มีความเหงาเป็นนิจจิตเป็นเพื่อน
ไร้รักแท้รักเทียมมาเยี่ยมเยือน
เราเสมือนขมิ้นบินเดียวดาย
รพีกาญจน์
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
