ดีขนาดไหนได้เกิดมา...
มองเห็นแสงเจิดจ้า...ท้าทายไม่อายนั่น
ถึงจะโดนโกรธเกลียดเหยียดหยามหยัน
เถอะต้องหาโอกาสคอยฝ่าฟัน...แล้วสักวันต้องสมปอง....
ความทรงจำเธอจะมีหรือไม่....
ไม่เห็นจะเป็นไร..ขอเพียงใจอย่าเศร้าหมอง
หันหลังกลับ..แค่ขยับสายตามอง
ก้าวข้ามสนามชิงชัยไปสักพันห้อง...ตราบภนายังผ่องรับรองฉันไม่แคร์...
เพราะหัวใจที่อ่อนล้า...
วันนี้เดินก้าวหน้ามาอย่างไม่แยแส
ผู้ชายห่วยห่วย...เสียใจด้วยที่คนสวยไม่แล
ลืมเธอได้แน่แน่....แค่ขี้ผงเข้าตา
ขอบคุณและขอบใจในวันผ่าน...
หัวใจสร้างความทนทาน..ต้านความด้านซา
ขอบคุณที่ทำให้ฉันเสียเวลา
เอาน้ำตาที่ไหลรื่นคืนมาที...
พันทอง
๒๔/๐๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
