สองเราอยู่คู่กันวันฟ้าครึ้ม
เมฆทึมทึมสีเทาลอยเข้าฝั่ง
ลมกระโชกโบกโบยโปรยปึงปัง
สองเรานั่งแนบเนาเฝ้าเชยชม
เสียงฟ้าร้องเปรี้ยงปร้างอยู่ข้างนอก
ดั่งจะบอกให้เรารีบเข้าร่ม
กลัวสายฝนหล่นพรางลงพร่างพรม
อีกสายลมห่มสาวให้หนาวกาย
เมฆสีดำคล้ำหม่นดั่งคนเหงา
ที่คอยเฝ้าสาวงามยามเดือนหงาย
แต่คืนนี้ฟ้าหม่นยามฝนปราย
ขอพระพายช่วยพา รักมาเยือน
“ไพร พนาวัลย์”
มัวแต่ดูกุหลาบไฟ โดนคุณหมอแซงจ้อย..
ฟ้าสลึม ทึมเทา เคล้าเมฆฝน
ลมหมุนวน จนใบ ไม้ร่วงเกลื่อน
อัสนี สีสาด พาดแสงเตือน
สีหน้าเจื่อน เลื่อนกาย ชายประคอง
ผิวกายเย็น เห็นชัน ขนมันลุก
แอบซ่อนซุก คลุกอก ไหล่ปกป้อง
โอบละมุน อุ่นกาย สายตาจ้อง
มานมันก้อง ร้องกู่ ดู๊!.เป็นไป
เกิดอาการ ซ่านซึ้ง กึ่งหนาวสั่น
มานเริ่มหวั่น ครั่นตัว กลัวเป็นไข้
เอ่ยปากชวน ยวนเย้า เข้าด้านใน
ขออาศัย หมอนตัก พักสักคืน
ลมหมุนวน จนใบ ไม้ร่วงเกลื่อน
อัสนี สีสาด พาดแสงเตือน
สีหน้าเจื่อน เลื่อนกาย ชายประคอง
ผิวกายเย็น เห็นชัน ขนมันลุก
แอบซ่อนซุก คลุกอก ไหล่ปกป้อง
โอบละมุน อุ่นกาย สายตาจ้อง
มานมันก้อง ร้องกู่ ดู๊!.เป็นไป
เกิดอาการ ซ่านซึ้ง กึ่งหนาวสั่น
มานเริ่มหวั่น ครั่นตัว กลัวเป็นไข้
เอ่ยปากชวน ยวนเย้า เข้าด้านใน
ขออาศัย หมอนตัก พักสักคืน
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
