สุขและทุกข์ คลุกตัว หม่นมัวหมอง
น้ำตานอง ลำเค็ญ เช่นห่างเหิน
ใครช่วยซับ ไม่มี ล้นปรี่เกิน
จึงต้องเดิน ก้มหน้า ระอาจัง
เมื่อมีสุข ทุกข์หาย สลายสิ้น
สมถวิล ยินยล ดั่งมนต์ขลัง
เมื่อมีทุกข์ สุขหลบ จบเอวัง
เป็นอย่างนี้ ทุกครั้ง ฉันนั่งงง
พันทอง
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
29 เมษายน 2024, 12:36:AM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ~พรชัย...ให้นาง~ (อ่าน 5703 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
