จำจากน้องหมองไหม้ไปเมืองหลวง
ฝากกับดวงโชคดีมีไหมหนอ
เงินที่มีติดไปไม่เพียงพอ
เที่ยวเดินของานทำเดินย่ำไป
งานทุกแห่งแจ้งมาว่าไม่ว่าง
ต้องนอนข้างถนนพอทนไหว
พี่อดมื้อกินมื้อไม่ตื๊อใคร
พอดีได้งานกุลีค่อยมีงาน
ค่าแรงน้อยทำกันเช้ายันค่ำ
เรื่องขั้นต่ำสามร้อยคอยฝันหวาน
เถ้าแก่ให้สองร้อยน้อยเอาการ
หากกลับบ้านเหลือไหมคงไม่มี
รอเถิดน้องต้องได้กลับไปแน่
รอยไถแปรไถถากฝากจากพี่
น้องคงจักปักดำทำนาปี
ป่านฉะนี้ฝนกลบคงลบรอย
พี่เก็บเงินเอาไว้หวังไปแต่ง
เจียดค่าแรงอดใจไม่ใช้สอย
น้องอย่าเปลี่ยนคนใหม่ขอให้คอย
จะไปกอดน้องน้อยยามกลับคืน
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
