 มือกำเคียว เกี่ยวรวง ดวงใจเหงา เคยมีเขา เคียงข้าง มาห่างหาย ทุ่งนาร้าง นางคอย น้อยใจชาย รักแล้วหน่าย คล้ายเบื่อ เหลือระอา สุริยัน ดั้นฟ้า ล้าแรงอ่อน นกกลับย้อน นอนรัง ยังดงป่า ตะวันแดง แสงอ่อน ก่อนจากฟ้า รุ่งนาภา ลาลับ ยังกลับคืน รักเหือดแห้ง แล้งน้ำใจ ไม่หวนกลับ ผ่านเลยลับ ดับหาย กลายเป็นอื่น เพราะความจน หม่นหมอง ต้องกล่ำกลืน อย่าไปฝืน ขืนแข่ง แย้งกับใคร ยืนกำเคียว เหลียวมอง ท้องนภา ตะวันลา ฟ้าเศร้า เขาอยู่ไหน ลืมทุ่งนา ป่าเขา ลำเนาไพร ทิ้งนางให้ ใจลอย คอยรักคืน ชลนา ทิชากร | มือดำด้าน กร้านสาก ต้องจากถิ่น ชั่วชีวิน ลำบาก ยากทนฝืน น้ำไหลกราก หลากอ่วม ท่วมนองพื้น แสนกล้ำกลืน ยืนกลุ้ม สุมดวงมาน จากบ้านทุ่ง มุ่งไกล ด้วยใจฝัน ว่าสักวัน ดั้นด้น จนพ้นผ่าน ปลดภาระ หนี้สิน สิ้นซมซาน คืนสถาน บ้านไพร ไร่นาเรา ทุกทิวา ราตรี นี้คิดถึง หวนรำพึง ซึ้งทรวง มิล่วงเปล่า เก็บถนอม ออมรัก สลักเนา วันคืนเหย้า เขากลาย มาหายไป น้ำตาซึม ขรึมหม่น ทนคอยพี่ ดวงฤดี นี้ปลื้ม มิลืมได้ เคยสัญญา สาบาน ณ.ลานไทร สลายใจ ใฝ่เสมอ ว่าเธอรอ "ดิน" |
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
28 เมษายน 2024, 12:01:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: ทุ่งร้างนางคอย (อ่าน 22657 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
