เธอคือเพื่่อนที่ค่าเกินกว่าเพื่อน
คอยตักเตือนยามพลาดประมาทเขลา
ให้รู้ผิดคิดใหม่ได้บรรเทา
เพื่อนที่เฝ้าฝากฝันสรรค์บทกลอน
แต่คราวนี้้พี่คิดเขียนผิดพลาด
รู้เธอบาดจิตไยไม่สั่งสอน
จำเลยยอมน้อมรับกับโทษกรณ์
ก่อนเธอจรโปรดจำคำจากใจ
ทุกสิ่่งเธอมีสิทธิ์ไม่ผิดหรอก
พี่ช้ำชอกกมลพอทนไหว
แต่เหมือนเป็นตราบาปสาปเรื่อยไป
กว่าเธอจะอภัยให้แก่กัน
ฝากบทกลอนร่อนคำสำนึกบาป
เมื่อได้ทราบจงอภัยไม่หุนหัน
หากยังคงถือโทษโปรดลงทัณฑ์
ตั้งแต่วันนี้ไปยอมให้เธอ
ดาว อาชาไนย
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
