.jpg)
แขวนชีวิตอยู่กับลมหายใจ. แขวนอาลัยอยู่กับดีที่พบเห็น
แขวนที่มาแห่งความสุชทุกเช้าเย็น. เหนื่อยไม่เป็นเพราะเพลินจับสุขกับงาน
เห็นแต่ความเอื้อเฟื้อเหลือจะนับ. เห็นแต่นับหน้าที่ทุกปีผ่าน
เห็นแต่ความเสียสละตลอดกาล. เหมิอนเกิดมาสืบสานตำนานดี
สร้างประโยชน์สรรสร้างทางก้าวหน้า. สร้างวิชาเสริมคนจนเข้าที่
สร้างสำนึกสร้างสำนักหนักทุกปี. เหมือนมณีหล่นแหลกแตกกระจาย
โลกหนอโลกเกิดดับสลับฉาก. เพียงพบพรากอบอุ่นแล้วสูญสลาย
เหลือความดีสืบแก่นแทนร่างกาย. แสนเสียดายชีวิต...อนิจจา
แขวนชีวิตอยู่กับตนลิขิต
แขวนความคิดความดีที่เป้าหมาย
แขวนความจริงความงามบนหิ้งใจ
แขวนความสุขนั้นไว้หน้าที่งาน
ความเอื้อเฟื้อเกิดได้คณานับ
หาใช่ใครบังคับโทษประหาร
ความเสียสละยิ่งใหญ่กุศลทาน
อยู่ที่ตัวเราท่าน “เป็น-อยู่-มี”
ประโยชน์สร้างใดใดทุกสถาน
หากมิเพื่อเจือจานก็เสื่อมศรี
สำนึกสร้างปลูกได้ทุกฤดี
แต่ต้องชี้คุณค่าประโยชน์ชน
ธรรมดาโลกกำกงสังสารวัฏฏ์
พุทธวัจน์แจ้งชัดนิรพานหน
หากอยู่เพื่อบูชากิเลสตน
แสนเสียดายชีวิตล้น...ที่เกิดมาฯ
สนอง เสาทอง
๗/๘/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
