แขวนชีวิตอยู่กับลมหายใจ. แขวนอาลัยอยู่กับดีที่พบเห็น
แขวนที่มาแห่งความสุชทุกเช้าเย็น. เหนื่อยไม่เป็นเพราะเพลินจับสุขกับงาน
เห็นแต่ความเอื้อเฟื้อเหลือจะนับ. เห็นแต่นับหน้าที่ทุกปีผ่าน
เห็นแต่ความเสียสละตลอดกาล. เหมิอนเกิดมาสืบสานตำนานดี
สร้างประโยชน์สรรสร้างทางก้าวหน้า. สร้างวิชาเสริมคนจนเข้าที่
สร้างสำนึกสร้างสำนักหนักทุกปี. เหมือนมณีหล่นแหลกแตกกระจาย
โลกหนอโลกเกิดดับสลับฉาก. เพียงพบพรากอบอุ่นแล้วสูญสลาย
เหลือความดีสืบแก่นแทนร่างกาย. แสนเสียดายชีวิต...อนิจจา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
