ขอเล่าเรื่องขำ ๆ เกี่ยวกับ เสียง อีกเรื่องนะครับ

ผมมีเพื่อนพุทธหลายคนที่ชอบฟังเพลงประสานเสียง เขาจึงมักไปโบสถ์ด้วย
วันหนึ่ง หลังเลิกพิธี มีคนหนึ่งถามว่า นี่ ๆ ศาสนาเธอมีแต่แพะ ๆ แกะ ๆ ไม่ใช่หรือ
ผมก็ตอบว่าใช่ แล้วมีปัญหาอะไร เขาตอบว่า แล้วทำไมมี "ม้าลาย" ด้วย
ผมก็ว่า ไม่มีแน่ ๆ เขาว่าแล้วเพลงสุดท้ายทำไมมี  ผมล่ะงงไปเลย
ต้องเข้าไปเปิดหนังสือเพลง 555 เนื้อเพลงมีว่า
"มิทรงช่วยต้องม้วยมลาย" แต่ลูกหลานเขาไปเคร่งที่ตัวโน้ตมากเกินไป ร้องตามโน้ตจึงเป็นเรื่อง 555
เวลาผมสอนเพลงนี้ จะให้เขา ลดโน้ต "มะ" ลง แล้วไปเพิ่มที่ "ลาย" เพื่อให้ฟังได้เป็น "มลาย"

นี่คงเป็นอีกตัวอย่างขำ ๆ เรื่อง "สั้นยาว" ของเสียงอ่าน 555
====

แฮะ ๆ เจอประเด็นคุณศรีเปรื่อง "ต้องเอาไว้ดูไว้อ่านคนเดียว"
เลยต้องขอเพิ่มเติม

ไม่ต้องดูต้องอ่านคนเดียวดอกครับ 555 (ดอก ภาษาเขียนแบบ สูงวัย 555 ภาษาพูดเขาก็ว่า "หรอก" กันทั้งนั้น)

กรณีที่ผมยกมา ถ้าครูสอนขับร้องเพลงคนใด สอนให้ร้องตามโน้ต ผมยืนยัน นั่งยัน นอนยัน ไม่ยอมเด็ดขาด
เหมือนศิษย์ครูเอื้อ ผมไม่เคยได้ยินใครร้อง "รักกันอยาก" เลย ครูเอื้อท่านก็คงไม่ยอมแน่ ๆ 555

สรุปคนเป็น ครู ควรมีความเข้าใจโลก เข้าใจชีวิตให้ดี ๆ ไม่ใช่แต่กอดตำรา
อย่างที่เรามีปัญหาด้านการศึกษา ผมว่าก็เป็นทำนองนี้แหละครับ "ติดยึด" เกินไป