จะมีรักครั้งใดใจปวดปลาบ
เหมือนถูกสาปให้เศร้าทำเราเก้อ
มิเคยจะสมหวังครั้งได้เจอ
จนใจเบลอเศร้าซมด้วยลมลวง
ชาติก่อนนั้นเราคงมิใช่ย่อย
คงไม่ค่อยรักจริงปล่อยหญิงง่วง
เจอะคนใหม่ไล่คนเก่าไม่เอาควง
หญิงทั้งปวงอกหักไม่รักจริง
มาชาตินี้จึงช้ำเพราะกรรมเก่า
จึ่งต้องเศร้าหม่นหมองเพราะน้องหญิง
ขอยิ้มรับชะตากรรมกระหน่ำยิง
ที่ถูกสาปให้เจอหญิงใจลิงลม
“ไพร พนาวัลย์”
รักหลายคน หรือไร ได้ถูกสาป
เลยไม่ราบ ไม่รื่น ยื่นความขม
คร่ำครวญหา เรื่อยไป ใจระทม
รักเรือล่ม จมจาก ซากซวนเซ
หากรักมั่น แม้นเหมือน ไม่เคลื่อนคลาด
ดวงชีวาตม์ คงไม่ล่ม จมหักเห
จากวัยรุ่น วุ่นนัก รักถ่ายเท
สับรางเก๋ ก๋ากั่น ปันฤทัย
หว่านคารม พรมพร่าง บนทางฝัน
เข้าโรมรัน ฟันทิ้ง จริงใช่ไหม?
กิตติศัพย์ นั้นหนอ ไม่รอใคร
ลูกขุนไกร หรือเปล่า ข่าวเขาลือ
ไปอยู่แดน ดงลาว สาวไม่เลือก
แหวนผูกเชือก มอบให้ ใครเล่าหรือ?
เกือบวางวาย หลายครั้ง นั่งตาปรือ
ทำยึกยื้อ ซื้อเหล้า เมาตาลาย
จะเอ่ยอ้าง ไปไย ในชาติก่อน
ชาตินี้ต้อน อ้อนออด สุดยอดหลาย
นับดูซี กี่คน ค้นเรียงราย
ยังมาบ่าย เบี่ยงเบน เห็นเต็มตา
กว่ารู้ตัว ก็สาย กายแห้งเหี่ยว
หญิงคนเดียว ที่รัก มักไร้ค่า
ฝนโปรยปราย กายช้ำ จำเรื่อยมา
อนิจจา ใจเป็นแผล คนแก่ลวง
พันทอง
๒๗/๐๗/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
