ขอฝากฝัง ซังซาก ซึ่งซึมเศร้า
ฝากความเหงา แห่งห้อง ที่ร้องไห้
รอรักร่วม เลิกร้าง เหินห่างไกล
เขาเข้าใจ ผิดพลาด ขาดพบเจอ
ถ้อยวลี ล้ำลึก นึกแล้วท้อ
รักเเราหนอ แหนงหน่าย ชายเสนอ
ขอตัดขาด ชาตินี้ ดีไหมเออ
ไม่ต้องเพ้อ เผลอพลั้ง เพราะตั้งใจ
กาลเวลา เร็วเร่ง จึงเคว้งคว้าง
ตาพล่าพลาง พรั่นพรึง อึ้งแค่ไหน
เส้นบางบาง กางกั้น สะบั้นไป
ฝากได้ไหม สายใยเก่า เขาโยนทิ้ง
หากแม้นมี ใครรับ ประทับจิต
ชั่วชีวิต ชิดชอบ มอบหมายหญิง
ขอรับรอง สี่ห้อง คล้องแอบอิง
เพียงอย่ากลิ้ง กลับกลอก หลอกลวงกัน
๑๘/๐๙/๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
