สบายๆวันนี้มีหงุดหงิด
เพื่อนคู่คิดห่างไกลไปไหนหว่า?
ไหนว่าบอกรักพี่ชั่วชีวา
แล้วไยมาห่างไกลไม่บอกกัน!!
เช้าไปวัดตักบาตรก่อนหยาดน้ำ
หลวงพ่อพร่ำให้ศีลอย่าปีนขั้น
ข้อกาเมฯนั้นหนาอย่าดึงดัน
หนามงิ้วมันแหลมคมอย่างมงาย
อุตพิดกอเก่ามันเน่าหนัก
มันหาญหัก,ทิ่มแทง,พาแหนงหน่าย
ทัศนคติ,ทิฐิร้าย
แทบบ้าตายทุกวัน..สุดดัน,ดึง
ตั้งสติ,พิจารณา,ประสาโลกย์
มันคือโชคหรือเวร?ใจเต้นผึง
สุขภาพจิตตก,อกรำพึง
จะมีหนึ่งอยู่อย่างนี้...จะดีฤา?
ชีวิตนี้สั้นนักหารักแท้
นอกจากแม่แล้วหนายังหาไม่
อันผู้หญิงแสนดีจะมีใคร?
เป็นเพื่อนใจไปนานจวบวันตาย
โอ้เราหนอดวงกุดเจออุตพิด
เหลือชีวิตไม่นานดวงมานพ่าย
กลิ่นดอกงิ้วหอมหวนยั่วยวนชาย
เธอเดียวดายไร้คู่คอยดูแล
เข้าพรรษาตั้งจิตอธิษฐาน
แม้มีมารเช้าเย็นใจเป็นแผล
งดสุราสามเดือนมิเชือนแช
กลัวพ่ายแพ้หนามงิ้วที่พลิ้วพราย
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
