คร่ำครวญหา ชายพรอด มากอดก่าย
คงจะสาย เกินแกง แกล้งแม่หญิง
ชายที่ว่า ส่วนใหญ่ ไม่ไหวอิง
ไวกว่าลิง เมืองลพฯ ที่พบเจอ
ส่วนตัวฉัน ไม่ครวญ กำสรวลเศร้า
ถึงตัวเปล่า เต็มใจ ใช่เพ้อเจ้อ
แสนสนุก สุขสันต์ ทุกวันเออ
ลุกนั่งนอน ไหวเอ่อ มิเผลอใจ
จะกี่ร้อน กี่ฝน ยังทนสู้
ถึงไร้คู่ ย่างกราย ชายชิดใกล้
มีงานทำ ทุกวัน ไม่หวั่นใด
มีเงินใช้ เก็บออม ย่อมสบาย
พันทอง
นึกคร้ามครัน หวั่นจิต คิดวิตก
ปีห้าหก ฉันแก่ แย่เหลือหลาย
นับว่าโชค ยังดี ที่สบาย
มิมีชาย กรายกล้ำ ให้ช้ำทรวง
หากมีคู่ เขาคง เหวี่ยงลงท่อ
ไว้เตะเล่น เป็นตระกร้อ ล่อลอดห่วง
กระสอบทราย ให้เขา เข่าทะลวง
วัยเลยล่วง ช่วงชรา น้ำตานอง
ปีห้าหก ฉันแก่ แย่เหลือหลาย
นับว่าโชค ยังดี ที่สบาย
มิมีชาย กรายกล้ำ ให้ช้ำทรวง
หากมีคู่ เขาคง เหวี่ยงลงท่อ
ไว้เตะเล่น เป็นตระกร้อ ล่อลอดห่วง
กระสอบทราย ให้เขา เข่าทะลวง
วัยเลยล่วง ช่วงชรา น้ำตานอง
"ดิน"
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
