...๒๐.....



......น้าต่ายให้ชี้ดแสนอร่อยหนู๒ชิ้น...มันชื่ออารายยยน๊า....หนูจำไม่ได้ค่ะ...จำได้แค่ว่ามันอร่อยแล้วก็จำได้ว่าน้าต่ายเก็บไว้ในตู้ย็น...

......มี๊เข้ากรุงเทพค่ะวันนี้…หนูไม่ค่อยห่วงมี๊เหมือนตอนแรกๆแล้วค่ะ...แค่หนูนอนเฉยๆเดี๋ยวมี๊ก็กลับ...นอนคิดปายยเรื่อยๆ..ตอนเด็กหนู

ก็เกเรเหมือนกันแหละ.....ตอนนั้นป้าเชอร์รี่กับป้าทามะจังยังไม่ไปสวรรค์..อ้อแล้วยังมีนัง..อุ๊บบ..ยัยฟ้าด้วยค่ะ...ยัยฟ้านี่ชื่อเต็มๆเค้าชื่อ

  ฟ้าแลบ ...มี๊เก็บเค้ามาจากข้างถังขยะริมถนน  มีบอกเค้ามีชาติตระกูลเป็น ปักกิ่ง แต่เค้าแก่แล้วฟันไม่ค่อยมีน่ะค่ะ พอเค้านอนหลับซา

หนิดดด..ลิ้นเค้าจะค่อยๆเลื้อยออกมานอกปาก..มี๊เลยตั้งชื่อฟ้าแล่บ...แต่ใครๆเรียกเค้าน้องฟ้าค่ะ...เค้าชอบรังแกป้าทามะ...หนูว่าที่

บ้านเสนาตอนนั้นเหมือนบ้านบางแคค่ะ...มีแต่แก่ๆตั้งแต่มี๊จนถึงป้าทั้งสาม..มีหนุกับน้องถุงเงินที่เด็ก...มี๊เคยเล่าที่มาของพวกเราทั้ง

หลายให้หนูให้ฟัง...ป้าเชอร์รี่..ป้าเค้าชื่อเต็มๆ อลิซเบธ  เชอร์รี่ ส่วนป้าทามะ เค้าชื่อ ทามะ ซู มิมิแต่มี๊จะเรียกป้าทามะว่า...”ลิง

วอก”ค่ะ...สองป้านี่คนที่รักมี๊มากๆ คนนึงเค้าชื่อ”พี่เสี้ยว”เค้าเอาใส่ลังนมมะลิมัดไว้ที่ท้ายมอร์เตอร์ไซค์แล้วก็พามาจากฝั่งธนบุรี...มี๊กับ

แม่ของมี๊รักสองป้านี่มากค่ะเพราะเค้าเรียบร้อย..ไม่รังแกใครเลย...ส่วนน้องถุงเงินเพื่อนมี๊คนนึงเค้าเบื่ออออยากหาใหม่ๆมาดูแล..นิสัยไม่

ดีเนอะ...เค้าเลยเอาน้องถุงมาให้มี๊ค่ะ...น้องถุงมีสมบัติติดตัวมาด้วยเป็นผ้าเช็ดตัวสีชมพู แป้งสีชมพู  แล้วก็แปรงไว้แปรงผม  เค้าชอบ

แต่งตัวค่ะ..ส่วนยัยโรสน้าต่ายเค้าเอาข้าวกับปลากระป๋องมากับตัวยัยโรสเยอะแยะบางทีเค้ามาเยี่ยมยัยโรสก็ซื้อไก่ทอดตุ๋ย เทพามาฝาก

พวกหนูด้วยค่ะ..ถุงเบ้อเร่อเลยนะคะ......ส่วนหนู..แอ่ะ...มี๊บอกว่าไม่มีสมบัติติดดดตัวมาสักชิ้น..มาแบบตัวล่อนจ้อน...แถมมี๊ต้องเสีย

ทิชชู่ไปอีก๑ม้วนให้เพื่อนมี๊ที่ขับรถมาส่งหนูเอาไปเช็ดที่หนูทำเลอะเทอะในรถอีก...แหมม..มี๊ก็..หนูมีความน่ารักเป็นสมบัติไง

นะมี๊นะ.....





...๒๑......



......หนูจะบอกความลับให้ฟังนะคะ..เอาหูมาค่ะ..เอาหูมา...บอกดังๆเดี๋ยวมี๊ได้ยิน....หนูดีใจ๊ดีใจที่ตอนย้ายบ้านมี๊ลืมค่ะ...ลืมไม้เรียว

ประจำตัวหนู..อิ๊ อิ๊  ..มันเป็นไม้ยาวๆเล็กๆแต่โดนแล้วเจ็บชะมัด...เชิ้ว....หนูเคยโดนหนเดียว..แต่ตอนหลังพอมี๊ร้อง” อาวววไม้มาตีวัน

เพ็นหน่อยซิ”เวลาหนูดื้อรังแกป้าๆ...หนูก็หยุดแล้วยืนตัวตรงเลยค่ะ...ตอนนั้นหนูยังเด็กนี่คะ..มี๊ต้องออกมาวางขยะหน้าบ้านเสนาทุกๆตี

๕...มันมืดดด..หนาว..หนูก็ออกมาด้วย..แล้วหนูก็วิ่งปรู๊ดดดดดดถึงกลางซอยเลยค่ะ..มี๊เรียกยังไงหนูก็ทำเดินเฉยๆ..มี๊วิ่งตามหนูไม่

ทัน...หนูก็เดินเฉยๆแล้วหนูก็เดินไปอยู่ตรงล้อรถที่เค้าจอด..แต่ตอนหนูไปยืนเค้าจะไปแล้วค่ะ..เสียงดั๊งดัง....แต่หนูได้ยินเสียงมี๊ดังกว่า

รถอีกค่ะแล้วมี๊ก็วิ่งเร็วปรู๊ดดดดดดเหมือนหนู...ตะครุบตัวหนู...อุ้มกลับบ้าน..แล้วหนูก็ถูกทีนับไม่ทันเลยค่ะว่ากี่ที...เจ็บชะมัด.....มี๊ยกไม้

อันนี้เป็นสมบัติส่วนตัวของหนูพอยัยโรสมามี๊ให้เราโดนไม้อันเดียวกันค่ะ...



...ตอนที่๒๒......



......เมื่อวานมี๊ได้ไปเที่ยวที่ถนนยมจินดาแล้วล่ะค่ะป้าติ๋มกับเพื่อนป้าติ๋มพามี๊ไป..มี๊เล่าว่าบ้านเก่าๆของคนเมืองระยองสวยดีมี๊บอกหนูว่า

ใครๆน่าจะมาเที่ยวที่นี่น๊า..ใครอยากมามั่งคะ...ยกมือขึ้น..มี๊กับหนูจะได้มีเพื่อนมาเยี่ยมไงคะ...ภาพเก่าก็สวยดี...มีภาพเจ้าจอมท่านหนึง

ในรัชกาลที่๕ที่เป็นชาวระยองมี๊ประทับใจมากเพราะเป็นความรู้ใหม่ที่มี๊เพิ่งรู้...แต่ที่หนูช๊อบ.ชอบก็ของกินที่มี๊ซื้อกลับมาน่ะค่ะ...มี๊ให้คุณ

RONชิมข้าวเกรียบว่าวเค้าบอกอร่อยดีแต่ so  sweet  ยายศรีชอบหมี่ซั่วผัดมากแล้วก็ชอบปลากริมเผือกยายศรีกินหมดเลยเหลือให้น้า

ต่ายหน่อยเดียวเอง...มี๊ซื้อกระเป๋าใบเล็กๆมาฝากน้าต่ายกับพี่แมว....ของหนู...มี๊ซื้อเนื้อย่างมีผักด้วยค่ะเป็นถั่วฝักยาว..มันหวานดีเหมือน

กันนะคะ...มี๊ชอบใจที่หนูกินผักเยอะๆจะได้แข็งแรง....ตอนนี้ที่หนูอยู่ร้อนนนมากค่ะ..หนูแก้...เอ๊ยยไม่ต้องนุ่งผ้าแต่หนูก็มีเสื้อผ้าเยอะนะ

คะที่หนูชอบก็เสื้อลายพรางที่หนูใส่แล้วใครๆชมว่าเท่ห์มากค่ะ......วันนี้น้าต่ายให้เมอร์แรงหนูสี่ชิ้นนนนนนนน...น้าต่ายชอบใจที่หนู

กระโดดงับแม่นน่ะค่ะ...แต่มี๊โมโหหน่อยๆ...มี๊ดุน้าต่ายให้หนูกินของหวานมากๆเดี๋ยวหนูไม่สบาย...หนูจะพยายามไม่อยากกินนะคะมี๊ขา..

แต่คืนนี้หนูจะฝันถึงเมอร์แรง...ฝันว่ามี๊ซื้อให้หนูกินสองงงงงถุง...



...ตอนที่๒๓.......



......น้าต่ายทำขนมจีนน้ำยาค่ะ..หม้อเบ้อเริ่มมม...มี๊บอกว่ามันอร่อยมาก...มี๊ของหนูทำกับข้าวไม่ค่อยเป็นน่ะค่ะ..ทำขนมเป็นสามอย่าง 

ทอดไข่เป็น  แล้วก็ผัดปลาหมึก กุ้งกับพริกเป็น...มี๊จะซื้อปลาหมึกกับกุ้งทีละเยอะๆค่ะแล้วก็แบ่งใส่ถุงเล็กๆ...แล้วมี๊ก็กินแบบนี้ทู้กกกกกก

กวัน...เหมือนหนุกินอาหารเม็ดน่ะค่ะ...ยายศรียังหลงใหลหมี่ซั่วที่มี๊ซื้อมาฝากคราวก่อนไม่เลิกจะไปถนนยมจินดาให้ได้ค่ะ...น้าต่ายหาว่า

มี๊เป็นต้นเหตุ....แล้วหลายวันต่อมาน้าต่ายเลยต้องพายายศรี...ตานิคม...พ่อของป้าติ๋มไปถนนยมจินดา...ให้คนแก่เบิกบานซื้อโน่นนี่

ตามใจ...แต่วันนี้คุณนายที่เค้าผัดหมี่ซั่วยังไม่มาผัดยายศรีเลยอดค่ะแต่ก็ได้กินเต้าฮวยอร่อยๆยายศรีเลยเลิกบ่น.....สองสามวันนี้มี๊ น้า

ต่าย  ...ทุกคนในบ้าน รวมทั้งหนูด้วยเครียดดดดดมาก...สีทอง..จำสีทองได้ไหมคะ..สีทองเค้าโดนรถทับรถเจ้าของสีทองน่ะค่ะถอยรถ

ทับเค้า...ตรงไหนก็ไม่รู้แล้วเค้าก็เจ็บ..เค้าก็ร้องไห้...มี๊กับน้าต่ายอยากพาเค้าไปหาหมอ...คุณRONบ่นว่าเจ้าของสีทองstupidที่ไม่พา

เค้าไปหาหมอ…แต่เค้าเป็นฝรั่งเค้าไม่ก้าวก่ายเรื่องของคนอื่น...มี๊กับน้าต่ายเลยทำได้แค่ไปดูเค้าค่ะ...มี๊เอาน้ำไปให้เค้ากิน..ลูบหัวเค้า

จนเค้าหลับเค้าจะได้ไม่เจ็บ...มี๊บอกว่าสีดำขาสั้นเค้ามาอ้อนมี๊..หนูชักไม่ชอบใจแล้วค่ะ...แฮ่ๆๆๆ...มาชวนมี๊เล่นแล้วก็มารอมี๊ซื้อลูกชิ้นใ

ห้กินตอนเย็น...



...ตอนที่๒๔......



......ลัลล้า..ลัลล้า..โย่ว โย่ว......เมื่อเย็นหนูได้กินข้าวคลุกปลาทูค่ะ...น้าต่ายทำให้....มี๊กำลังจูงหนูไปฉี่..แต่หนูได้กลิ่นปลาทู...หนู

สบตาน้าต่ายทั้งที่หนูปวดฉี่...แล้วน้าต่ายก็ใจอ่อน...น้าต่ายซื้อปลาทูมาทำต้มเค็มให้ยายศรีแต่ยายศรีก็บ่นว่าปลาทูตัวเล็กเป็นปลาทู

เด็กๆ...ยายศรีไม่ชอบ..น้าต่ายเลยงอนค่ะ..

......วันนี่น้าต่ายพามี๊ ยายศรี  ป้าติ๋มแล้วก็พี่แมวไปกินอาหารที่เมืองระยอง...มี๊เก็บผลไม้ลูเล็กๆสีแดงมาฝากหนู๓ลูกมี๊บอกว่าเค้าชื่อลูก

ตะขบ....อื๊มมมมมันหวานอร่อยดีค่ะ...มี๊บอกว่ามี๊ชอบมากเลยเหลือมาให้หนูชิมนิดเดียว....หนูว่ามี๊ดูมีความสุขมากขึ้น...มี๊ยิ้มบ่อยๆ...หนู

ว่ามี๊ต้องมีความลับกับหนูแน่เล้ย..อิ๊  อิ๊...ตอนนี้ลุงแก่  สีดำขาสั้น  แล้วก็แม่สีทอง..รักมี๊..อย่างที่หนูรักค่ะ...เค้ามาคอยลูกชิ้นจากมี๊ทู้กก

กกเย็น....มี๊บอกว่ามี๊ควรจะรักและใส่ใจกับอะไรก็ได้ที่เห็นมี๊มีคุณค่า...มี๊จะไม่สนใจกับอะไรที่เย็นชาไม่มีเยื่อใยกับมี๊อีกแล้ว....หนูว่ามี๊คิด

ถูกค่ะ...หนูจะรักอะไรที่เค้าดีกับมี๊ไม่ทำให้มี๊เสียใจ...ถ้าอะไรทำให้มี๊เสียใจหนูจะกัดให้เจ็บๆเลยนะคะ...แฮ่ๆๆๆๆๆๆๆๆๆ...



...๒๕......







...หนูหายไปนานค่ะ...หายไปทำตัวอ้วนมา...ตอนนี้น้าต่ายเยรียกหนูว่ายัยตุ่มแตก..เคื้องเคือง..เชิ้ววว...แต่มี๊บอกว่ากอดหนูอุ่นดีเหมือน

กอดลูกขนุนพร้อมกันสองลูก...หนูชินกับชีวิตที่นี่แล้วค่ะ...หนูก็ยังมีมี๊อยู่ใกล้ๆนานๆครั้งมี๊ถึงจะขออนุญาตไปกรุงเทพแล้วมี๊ก็บ่นว่ามี๊ชักเบื่อ

เข้ากรุงแล้ว..รถก็ติด...คนเยอะมี๊เวียนหัว...อยู่ที่นี่เวลามี๊เข้าไปในเมืองกับน้าต่าย...มี๊บอกว่าแสนสบาย..น้าต่ายขับรถวิ่งฉิวๆเลียบฝั่ง

ทะเล...แต่บางทีมี๊ก็โมโหน้าต่ายที่แกล้งขับเร็วๆให้มี๊กลัว

......หนูคิดถึงน้องถุงจัง..คิดถึง...ตาโตๆเหล่ๆปากมุบๆ.....มี๊ทำผมจุกให้เค้าสองข้าง..บางทีมี๊ก็ถักผมจุกนั่นเป็นเปียเล็กๆ...มี๊เคยทำผมจุก

ให้หนุเหมือนกันค่ะทำอันเดียวมันแหลมๆยังไงก็ไม่รุ...มี๊บอกหนูเหมือนตัวยูนิคอร์น...มันเป็นตัวอะไรคะ.....น้าต่ายบ่นหนกหูน้ำแข็งกับน้ำ

หวานบ้านฝั่งตรงข้าม...มี๊บอกว่าเค้ายังเป็นเด็กเค้าก็เลยเสียงแหลมๆ...มี๊บอกว่าน้องน้ำหวานน่ารักมาก........มี๊ว่าเค้ามีเชื้อสายชเนาว์เสอร์

นิด นิด...เหมือนนัง..เอ๊ยย..ยัยเปียกปูนน่ะค่ะ...