น้อยเอ๋ยน้อยใจ
อกคนใกล้ให้ระกำทำห่างเหิน
ก่อนกอดเกยเผยวจีวันนี้เมิน
ช้ำเหลือเกินเดินเดี่ยวเปลี่ยวลำพัง
ยิ่งยามนอนถอนฤทัยใจรันทด
ทรวงสลดหดหู่ดูสิ้นหวัง
เรไรเอ๋ยเคยขรมระงมดัง
ก็เหมือนชังฟังเงียบเชียบสำเนียง
ร้องเอ๋ยร้องขอ
พร่ำเพรียกรอพ้อพะวงใคร่ส่งเสียง
แจ้งว่าน้องหมองกมลไร้คนเคียง
อยู่ร่วมเรียงเตียงกล่อมถนอมนวล
เปิดใจรอขอเมตตาอัชฌาสัย
ปัดเป่าใจให้ลืมลดหมดกำสรวล
หากชายใดใจปรานีขอชี้ชวน
ปลอบอกครวญหวนละห้อยน้องน้อยรอ...
-บูรพาฯ-
ขอเป็นตัวแทนออกมาร้องขอแทนสาวที่อยู่ใกล้และนอนหัวค่ำหน่อย...สงสารน่ะ
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
