แขนสองข้าง ว่างมา กี่คราหน
ดวงกมล ทนท้อ รอจนสาย
เมื่อก่อนนั้น สองเรา เนาแนบกาย
เธอหนีหาย คล้ายหลบ ไม่พบเจอ
แขนเธอจึง ได้ว่าง ลงอย่างนี้
คนเคยที่ พร่ำพรอด กอดกันเอ่อ
ไม่มีแล้ว ดังเก่า เหงาจริงเออ
คิดถึงเธอ แต่ไม่กล้า กลับมาเยือน
ยินคร่ำครวญ หวนหา อุราฉัน
ยิ่งหวาดหวั่น สั่นคลอน นอนปนเปื้อน
น้ำตาหลั่ง พรั่งพราย หลายขวบเดือน
รักแรมเลือน เคลื่อนคล้อย ลอยจากไป
ต้นรักหนอ โดดเดี่ยว จึงเหี่ยวเฉา
โดนใครเขา เผาผลาญ นานแค่ไหน
จากดอกรัก เป็นดอกท้อ หนอทำใจ
ก้านกิ่งใบ แห้งหมด สลดจินต์
พันทอง
๒๓/๐๖/๕๖
แขนสองข้าง วางนาบ ทาบอกน้อง
เคียงประคอง สองปราง ไม่สร่างสิ้น
เฝ้าโลมลูบ จูบสอด กอดยุพิน
ฉ่ำดวงจินต์ รินคำ พร่ำวจี
อ้อมอกว้าง ร้างไกล ไร้คนกอด
คนเคยพลอด สอดกาย หายหน้าหนี้
คิดถึงเธอ เพ้อพร่ำ ช้ำชีวี
ทุกราตรี มีเงา เฝ้าปลอบใจ
ในอ้อมกอด สอดเก้อ เธอเบื่อแล้ว
จึงคลาดแคล้ว แนวรัก เธอผลักไส
โผผวา หาสอด กอดเรื่อยไป
ช่างหลายใจ ใยเยื่อ เอื้อไมตรี
อ้อมกอดพี่ พลีให้ ด้วยใจรัก
แน่นอนนัก รักเหงา เศร้าหมองศรี
คนรักร้าง ห่างไป ไม่ใยดี
ค่ำคืนนี้ พี่คอยเจ้า เฝ้าแต่คอย
ชลนา ทิชากร
<a href="http://www.youtube.com/v/N9bGYErjo4k&rel=0&fs=1" target="_blank">http://www.youtube.com/v/N9bGYErjo4k&rel=0&fs=1</a>
เคียงประคอง สองปราง ไม่สร่างสิ้น
เฝ้าโลมลูบ จูบสอด กอดยุพิน
ฉ่ำดวงจินต์ รินคำ พร่ำวจี
อ้อมอกว้าง ร้างไกล ไร้คนกอด
คนเคยพลอด สอดกาย หายหน้าหนี้
คิดถึงเธอ เพ้อพร่ำ ช้ำชีวี
ทุกราตรี มีเงา เฝ้าปลอบใจ
ในอ้อมกอด สอดเก้อ เธอเบื่อแล้ว
จึงคลาดแคล้ว แนวรัก เธอผลักไส
โผผวา หาสอด กอดเรื่อยไป
ช่างหลายใจ ใยเยื่อ เอื้อไมตรี
อ้อมกอดพี่ พลีให้ ด้วยใจรัก
แน่นอนนัก รักเหงา เศร้าหมองศรี
คนรักร้าง ห่างไป ไม่ใยดี
ค่ำคืนนี้ พี่คอยเจ้า เฝ้าแต่คอย
ชลนา ทิชากร
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
