มองน้ำตา ร่วงหลน ลงบนหมอน
ทั้งเปียกปอน นอนซม ตรมสุดฝืน
มองหน้าต่าง มืดมิด สนิทกลืน
ท่ามกลางยืน โดดเดี่ยว เปลี่ยวเอกา
เมฆลอยมา ผวาเตือน จนเคลื่อนคล้อย
ดาราพลอย แสงหม่น ทนเหว่ว้า
อุราครวญ หวนไห้ ไร้เยียวยา
คร่ำครวญหา ครานี้ ไม่มีใคร
มองน้ำฝน ปนน้ำตา พาสะอื้น
ฟังเสียงคลื่น ลมพัด แทบตักษัย
ไม่นานนัก ฟ้าฟาด แทบขาดใจ
หมองฤทัย ใครรู้บ้าง กลางฝนพรำ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
