กราบงามงาม สามครั้ง นั่งลงหมอบ
ครูผู้มอบ วิชา ภาษาให้
หลายปีผ่าน มืดหมอก ออกจากใจ
จดจำไว้ ในจิต ศิษย์ทุกตอน
สอนการพูด เขียนอ่าน ประทานหนอ
ครูคนแรก คือแม่พ่อ แบเบาะก่อน
ทั้งห่วงใย ทุกเมื่อ เอื้ออาทร
ถึงยามนอน ยามหลับ คอยพัดวี
ครั้นโตหน่อย ปล่อยไป ให้ศึกษา
โรงเรียนหา ครู่เก่ง เร่งขัดสี
ขอน้อมนบ ประกบนิ้ว อัญชุลี
พระคุณมี มากล้น ท้นคณา
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
