ควรแจ้งความไว้นักคนรักหาย
หายสุดท้ายตอนไหนให้นึกก่อน
ก่อนร้อยเวรบันทึกหมึกแน่นอน
นอนพักผ่อนใจนิดคิดอีกที
ทีหลังควรครองใจให้ดีแน่
แน่รักแต่อาจเศร้าเขาหน่ายหนี
หนีรักวายวุ่นคุณรัตนาวดี
ดีรักมีสำรองขวดปองใจ
ใจขวดแอบคุณแซมแย้มมาหา
หาเวลาสองเราเอาใจใส่
ใส่ใจกันชื่นบานหวานเกินใคร
ใครคงไม่รู้แน่แม้คุณดาว
ดาวพร่างฟ้าเด็ดให้เอื้อมไม่ถึง
ถึงใจดึงไม่หล่นพ้นห้วงหาว
หาวห้วงเวหาหนล้นเรื่องราว
ราวเรื่องฉาวนี้วุ่นปิดคุณแซม
ยากเย็นเหลือเกินกว่าจะแต่งจบครับคุณดาว
และไม่รู้อ่านเข้าใจกันหรือเปล่าด้วย ผมกลับมาอ่านเองผมยังงง
นานๆ แต่งกลอนทีลำบากลำบนเหลือเกิน
แต่ผมจะพยายามดึงกระทู้นี้ เพราะเว็บมาสเตอร์คือศัตรูกับผม
ขอโทษคุณแป้งน้ำด้วยที่กระทู้กลายเป็นแบบนี้
อยากรู้เหมือนกันว่าแป้งน้ำหอมแค่ไหนในยามที่ได้ประ
ฝากคุณแป้งน้ำไปบอกเว็บมาสเตอร์ด้วยว่าผมไม่กลัวหรอก
ผมพูดในสิ่งที่ถูก เพราะผมต้องการความถูกต้อง
เรื่องพิมพ์ผิดนั่นอีกเรื่องหนึ่ง แต่ถ้าตั้งใจพิมพ์ผิดผมก็ค้าน เช่นใจเป็นจัย
ผมแค่ต้องการคำเขียนที่ถูกต้อง ผมเรียกร้องมากเกินไปก็ขออภัย
เวลาผมพูด ร.เรือ ผมต้องกระดกลิ้น ใครๆ ก็แซวผมกันทั้งนั้น แต่ผมภูมิใจ
ผมรักเว็บนี้ รักทุกคนที่นี่ ยกเว้นเว็บมาสเตอร์
เว็บมาสเตอร่ไล่ผมผมก็ไป เอาไงเอากัน
โฮะๆๆๆๆ แม้ตัวผมเองก็ยังไม่กล้าพูดคำๆนี้
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
