เพียงขอให้เธอเห็นฉันเป็นเพื่อน

หมดสิทธิ์เพราะติดงาน

สวัสดีพี่,น้อง,ผองสหาย
สุขสบายเบิกบานทุกท่านหนอ
ขอโทษหากมีใครตั้งใจรอ
อยากจะต่อกลอนฉันให้บรรเทิง

ที่หายหน้าไปนานเพราะงานเยอะ
ตื่นนอนก็เริ่มเจอะเรื่องยุ่งเหยิง
เทศกิจตามตื๊อจะรื้อเพิง
... ก็เราเพิ่งสร้างซ่อมไม่ยอมใคร

เหมือนเขาไม่ซึ้งค่าคำว่าบ้าน
คือวิมานของเรา คุณว่าไหม
ทั้งโชว์บัตรประชาชนผมคนไทย
เป็นหนึ่งในปฐพีนี้เหมือนกัน

แตที่มาเพนจรนอนดูฟ้า
เพราะมีจิตอาสาร่วมสร้างสรรค์
ช่วยกรุงเทพลดขยะประจำวัน
ขวด,แก้ว,ถุง แยกไว้นั้น ของฉันเอง

ถึงสัญจร ก็เขียม ด้วยเจียมจิต
ไม่เคยคิดกีดขวาง ทางรีบเร่ง
“มีของเก่า ขายอ้า”ถีบซาเล้ง
บางวันเฮง เจ้าของให้ ไม่เอาตังค์

พอบ่ายสามตามเวลา ต้องมาถึง
รับอี”อึ่ง” ลูกสาว เขาฝากฝัง
เลยกัดฟันให้มันเรียนที่เซ็นต์ฟรัง
เก็บขวดมั่ง อะไรมั่ง ตอนนั่งรอ

แต่วันนี้ ถูกโฉลก มีโชคบ้าง
นักเรียนจ้าง แต่งกลอน พร้อมวอนขอ
“ชีวิตที่ฉันเห็น”เน้น “เพียงพอ...”

ซึ้งคำ”พ่อ” เลยมอบสิทธิ์....ไม่คิดเงิน ฯ

สายใย
ปล.ผู้แต่งแก้ไขเอง รับรอง สำเนาถูกต้อง จ้ า
๔ มิ.ย.๕๖

add complete
by klonthaiclub fb