.jpg)
สังขารมิเที่ยง
สังขารมิเที่ยงแท้
ย่อมผันแปรตามกฎกาล
ที่เห็นเมื่อครั้งวาร
ต่างที่เป็นปัจจุสมัย
ผมเผ้าเคยดำวาว
มาแซมขาวดอกเลาไล้
ป่าวฟ้องอายุขัย
บอกรู้นัยมิปิดบัง
ฟันฟางมาตัดรอน
โยกเยกคลอนมิผ่อนรั้ง
ถอนลามิอยู่ยัง
บ่หวนหลังโบกมือลา
ตาเอยเคยสุกใส
มองเห็นไกลทั่วทิศา
ฝ้าฟางล่วงโรยรา
มองหนหาพรางพร่ามัว
นาสิกเคยดอมกลิ่น
จำแนกสิ้นได้ถ้วนทั่ว
แยกจำสิ่งพันพัว
แอบตีตั๋วไปหลบนอน
หูเอยเคยไวว่อง
พลันร่ำร้องวิเวกจร
มิห่วงใดอาวรณ์
พ้อตัดรอนมิยอมยิน
ธรรมดาในสังขาร
พลีเซ่นกาลไปหมดสิ้น
เหลือเพียงใจแกร่งหิน
มิเคยสิ้นภักดีกานท์ฯ
สนอง เสาทอง
สุรินทร์
1 มิถุนายน 56
| ชุมชน บ้านกลอนไทย ชุมชนสำหรับคนไทยผู้รักกลอน |
|
29 เมษายน 2024, 05:54:PM
|
|||
|
|||
|
ผู้เขียน | หัวข้อ: <<<เบื่อความแก่>>> (อ่าน 12560 ครั้ง) |
| ||||||||||
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
Email:
