Re: หัวใจพเนจร

เร่ร่อนรอนแรมร้างรัง เพื่อผ่อนผุพัง เพียงพบพักพิงผูกพัน
ไห้โหยหักเหหุนหัน อกอึดอัดอั้น ร้อนรุ่มร้าวรานไร้รื่น
ใจจึงจารเจ็บจดจำ ปากปดปรักปรำ คือคำคล่องคอคายคืน
ใฝ่ฝันฟันฝ่าเฝ้าฝืน เยื่อใยยั่งยืน แท้เทียวทุบทิ้งอาทร

ฤทัยระทมรันทด ท่องเที่ยวเลี้ยวลด กำหนดสันโดษที่หมาย
ด้นดั้นแดนดงเดียวดาย ลอยตามพระพาย ข้ามเขตโขดเขินสิงขร
ทุ่งโปร่งโค้งฟ้าทาทาบ มิ่งไม้ไหววาบ ละมุนกรุ่นกลิ่นกำจร
ภุมรีภุมรามากภมร เชยซับเกสร กำซาบซึ้งซ่านหวานแทน

หทัยเอยเคยท่องทุกทุ่ง ข้ามหนองคลองคุ้ง ผ่านพนาทั่วแคว้นแดนถิ่น
ประสบประเสริฐสมถวิล ลุสวรรค์บนดิน เคียงคู่อัปสรท้าวแถน
กลางพงนวลอนงค์เยื้องกาย ปอยผมคลี่สยาย ยักย้ายดั่งยูงรำแพน
สลดสลายหายหวั่นอัศจรรย์แสน ดื่มด่ำดินแดน ใจพเนจร..นอนนิ่ง..หลับตา

เนิน จำราย