...หลายครั้งที่ต่อว่า...ด้วยสายตา...
แต่เหมือนเธอไม่เคยรู้สึกรู้สา...ใช่ไหม
หลายครั้งที่ต้องทน...หาหลายร้อยเหตุผล...มาปลอบใจ..
บอกตัวเองว่าอย่าหวั่นไหว..ทั้ง-ทั้งที่รู้ว่าเธอมีใคร...ในสายตา...
...หลายครั้งที่คิด..จะตัดใจ...
และเธอเองที่รั้งไว้...ด้วยภาพที่คล้าย-คล้าย...ความห่วงหา
เธอดูแลห่วงใยใส่ใจ...แทนที่เขาที่เธอไม่อาจลืมได้...สักครา
ฉันปวดร้าวร้องไห้มีน้ำตา...เธอก็ใช้ภาพมายา...รั้งกัน...
...เลิกกับฉันเถอะ..ได้ไหม...
อย่าเอาฉันไปแทนที่ใคร...แบบนั้น
ฉันไม่เข้มแข็งพอ...ยิ่งนานยิ่งทดท้อ....ทรมาณ
ปล่อยฉันไปได้ไหมอย่ารั้งกัน...ก่อนที่หัวใจจะร้าวราน...เกินเยียวยา
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
