Re: ทางกวี

ด้วยอาชีพขีดเขียนคนทำสื่อ
ต้องนอนดึกค้นรื้อเสพดื่มข่าว
สะลืมสะลือตื่นเช้าทนฝืนเอา
นั่งขัดเกลางานค้างแต่ครั้งคืน

ครั้นสายหน่อยรีบจรห้องรังหนู
ก้มหน้าสู้ปั้นยิ้มป้ายหน้าชื่น
มอ’ไซค์วินเร็วฉิวกว่าลูกปืน
ปาดซ้ายขวาแซงฝืนเสียวทุกที

ถึงออฟฟิศเหนื่อยนักขอพักหน่อย
จิบกาแฟค่อยค่อยละเลียดบุหรี่
เช็กข่าวสารนานาประดามี
อนาถแท้ข่าวดีถูกตัดตอน

จ่อมก้นนั่งเก้าอี้จ้องหน้าคอมพ์
เปิดเข้า goo ดอมกลิ่นเรื่องฉาวร้อน
เกาะประเด็นเคาะแป้นตะลุมบอน
ใดยอกย้อนคลี่ปมให้ชัดเจน

หากวันไหนมีโฆษณาเข้า
ต้องจมเจ่าคิดคำนั่งบีบเค้น
กว่าเขียนจบได้เรื่องช่างยากเย็น
ลุกนั่งยืนเดินเล่นรีดคำคม

เขียนบทความคอลัมน์รับผิดชอบ
ต้องรอบคอบคนอ่านเตรียมขย่ม
ไม่มีมูลนั่งเทียนเขียนแล้งลม
หูระบมด่าขรมกันทั้งเมือง

เพื่อนฝูงถามเขียนกวีเวลาไหน
ตอบซื่อใสทุกที่ได้ต่อเนื่อง
พกกระดาษปากกาไม่มากเปลือง
เจอใดเรื่องบันทึกเป็น theme โครง

จดวุ่นวายหลายหน้าสมุดกระดาษ
ลายมือหวัดแกะอ่านยากชิบโผง
อารมณ์เคลิ้มหยิบขึ้นมาต่อโคลง
ร้อยเกี่ยวโยงเรื่องราวตามครรลอง

กาพย์กลอนฉันท์ซึมซ่านเต็มสายเลือด
มันปะทุคุเดือดสี่ใจห้อง
กลั่นเรียงร้อยวลีท่วงทำนอง
กู่ตะโกนร้องก้องจากข้างใน

ทางของกวีแบบฉบับของข้าน้อย
ก็เป็นเช่นฟุ้งฝอยพอกระสาย
เขียนทุกที่ทุกเวลาไม่เว้นวาย
ใจสี่ห้องดิ้นส่ายจังหวะกลอนฯ

สนอง เสาทอง
9 พฤษภาคม 56

***คำเตือน
หากใครก๊อปปี้ไปต้องก๊อปให้หมดทั้งบท หากมีอักษร สระ และวรรณยุกต์ใดหล่นหาย ถือว่าไม่ใช่มืออาชีพ แนะนำให้หาอาชีพอื่นใหม่ทำ