ทางกวี
                            
                             @กวีวาดหวาดไหวอยู่ในหล้า
                          เพราะคนกล้าเขียนคำนำเสนอ
                         ได้เรียนรู้เส้นทางต่างพบเจอ
                         ไม่กลัวเก้อกลัวร้างเจอทางตัน

                            @บ้างรู้ดอกบอกได้ดอกไม้สวย
                           ที่ริมห้วยหนองบึงถึงความฝัน
                           บนภูเขาเงาไม้กอดก่ายกัน
                           มารำพันระทวยทดเป็นบทกลอน

                             @บ้างเห็นดวงสุริยาจะลาลับ
                           ใจกลับนึกฝันเห็นเป็นอักษร
                           ว่าสงสารสุริยาจะลาจร
                           ยังอาวรณ์เป็นห่วงดวงสุริยา

                            @เมฆสีขาวพราวเปรื่องเมืองสวรรค์
                           รอคืนวันเทพธิดามาพบหน้า
                           เหล่าคนธรรพ์อยู่ใกล้กันกับชั้นฟ้า
                           หิมวาสัตบรรณยอดบรรณพต

                             @ในสระน้ำกินรีลงมาเล่น
                            อโนดาษกระซ่านเซ็นเย็นทุกหยด
                            มณฑาทิพย์โรยรินไม่สิ้นรส
                            จวบจนจบห้วงทิวาไม่ราโรย

                              @กวีวาดหวาดไหวเพียงใจน้อม
                            แม้คำกล่อมคร่ำครวญไม่หวลโหย
                            เพียงรอฝนปรายฟ้าลงมาโปรย
                            จะฉ่ำโชยทุกลำนำคำกวี

                                     ๘/๕/๕๖

                               "ขอเป็นกำลังแด่ใจทุกบทกวีครับ"