ฟังเสียงขลุ่ยรำพันในวันเหงา
นั่งโศกเศร้าเดียวดายกายห่างเหิน
ด้วยศรัทธาท่วมท้นดั่งคนเดิน
มาเพลิดเพลินบ้านกลอนเที่ยวรอนแรม
มาเถิดหนามาช่วยให้สดชื่น
ทุกวันคืนตื่นฝันดั่งจันทร์แจ่ม
ช่วยระบายสีสันร่วมกันแจม
มากระแอมกระไอไปด้วยกัน
เรามันคนรักกลอนจึงอ้อนออด
ช่วยกันถอดอักษรามาเสกสรร
หวังคลายหม่นบ่นไปในวารวัน
ฝากสัมพันธ์ด้วยกลอนก่อนนิทรา
“ไพร พนาวัลย์”
ด้วยซึ้งใน ไมตรี ที่มอบให้
จากหัวใจ รุ่นพี่ ที่ส่งหา
ให้น้องใหม่ เป็นทุน อบอุ่นมา
จนเจิดจ้า ตระหง่าน ในบ้านกลอน
ขอน้อมรับ ด้วยใจ ไม่เสแสร้ง
มาเป็นแรง ในห้วง ดวงสมร
ขอขอบคุณ ทุกท่าน แห่งบ้านกลอน
ที่สะท้อน ด้วยใจ และไมตรี
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
