ยังจดจำเมื่อครั้งเรียนหนังสือ
เพื่อผองชื่อนามสกุลร่วมรุ่นฝัน
เคยร้อยเรียงเคียงข้างในบางวัน
เล่นด้วยกันสดใสตามวัยเยาว์
เอม เอก แอ้ม แก้ม มิตร ป๋อง นิด หน่อย
แมว คม ออย อ้อ เย็น จุ๋ม เคน เผ่า
โม่ง ป๋อง ตุ๋ง รุ้ง เอื้อน ล้วน เพื่อนเรา
เล่นหยอกเย้าด้วยใจเปี่ยมไมตรี
เรื่องโรงเรียนชาวบ้านเล่าขานว่า
เป็นป่าช้าก่อนเก่าเคยเผาผี
ครั้นสร้างเป็นอาคารผลงานมี
สถานที่เรียนหนังสือยังลือชา
สี่โมงเย็นในห้องเสียงร้องลั่น
เพื่อนเล่นกันเห็นมือยื่นยื้อหา
จากมุมห้องเรียนนั้นเป็นสัญญา
คล้ายเตือนว่าอย่าป่วนเล่นกวนกัน
บางครั้งผีสีซอต่างก็เห็น
ช่วงยามเย็นโชว์ตัวนั่งหัวหัน
เสียงสีซอวังเวงบรรเลงพลัน
เพียงตะวันใกล้ดับลาลับพง
ถึงรุ่นหลานเรานั่งเรียนหนังสือ
ก็ยังลือผีออกมาหลอกส่ง
โรงเรียนเก่ารู้กันอาถรรพ์ลง
ผียังคงต้องการหลอกหลานเรา!ฯ
อริญชย์
๑๙/๔/๒๕๕๖
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
