......ต่อมากรรมเวรอันหนักก็มาถึง”ฉลาด”และผม    ผมได้รับตำแหน่งนายกรัฐมนตรี   บ้านผมก็กลายเป็นบ้านที่มีคนเดินเข้าออกจำนวนมาก   เพื่อมาหาผมด้วยกิจธุระต่างๆสารพัดทั้งกลางวันและกลางคืน   “ฉลาด”ซึ่งเป็นหมาห่วงเจ้าของอยู่แล้ว   ก็มีความเดือดร้อนเป็นอย่างยิ่ง....
.............วันหนึ่งตำรวจเปิดประตูบ้านให้รถคันหนึ่งเข้า  ความที่”ฉลาด”เป็นห่วงเรื่องคนเข้าออก   “ฉลาด”ก็โผล่หัวออกไปดูทันที่ประตูเปิด...............รถคันนั้นทับหัว”ฉลาด”...ตายคาที่

....................ผมเป็นนายกรัฐมนตรีนั้น   ขอพูดตรงๆว่าฉิบหายไปมากจนประมาณไม่ถูก   แต่ก็มิได้เสียดมเสียดาย   เพราะถือว่าเป็นเรื่องธรรมดา.........................
.........................................แต่ที่ต้องเสีย”ฉลาด”  ไปผมยังเศร้าใจอยู่ไม่หาย........................





......” เรื่องของคนรักหมา “.........................หม่อมราชวงศ์คึกฤทธิ์     ปราโมช