หลงมาลัยดอกงิ้วที่พลิ้วไหว
ชูช่อใบกิ่งก้านน่าหาญหัก
ขอมอบใจดวงนี้ที่คอยภักดิ์
ชื่นใจนักรักนี้ที่รอคอย
อันมาลัยดอกรักที่มักร่วง
ต้องเสี่ยงดวงเก็บไว้ที่ปลายก้อย
หลงรักเขาข้างเดียวไม่เหลือรอย
รักจึ่งพลอยถอยจมสุดตรมตรอม
พอมาเห็นดอกงิ้วละลิ่วคว้าง
อยู่บนทางแห่งรักตระหนักอ้อม
กลิ่นหอมกรุ่นอุ่นเหลือเมื่อดมดอม
พี่ขอยอมปีนป่ายยามดายเดียว
หอมมาลัยดอกงิ้วบนนิ้วน้อง
พี่ขอจองได้ไหมอย่าไหลเชี่ยว
เมื่อหัวใจเราสองประคองเกลียว
จะขอเหนี่ยวโน้มนางไว้กลางใจ
“ไพร พนาวัลย์”
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
