เพลง  ดอกไม้ในป่าช้า
อัมพร แหวนเพชร  เป็นผู้ขับร้อง
…หัวใจแทบสลายเมื่อได้สัมผัส อมตะจริงๆ ฟังเท่าไรก็ไม่เบื่อ
สมัย ก่อนความเจริญยังไม่ทั่วถึง  พอมีงานที  ชาวบ้านก็จะใช้เครื่องปั่นไฟ     หนุ่มสาวบางคนได้ยินก็รู้สึกเจ็บปวด  ที่แฟนเก่าจะแต่งงาน   แถมยังได้รับเชิญไปร่วมงานอีกด้วย        หลายคนเดินทางไปบ้านงานด้วยจิตใจหดหู่   ระหว่างทาง ผ่านลานลั่นทมที่เคยพลอดรักกัน   ดอกลั่นทมบานสะพรั่ง  ก็นึกถึงความหลังที่แฟนเคยเด็ดดอกลั่นทมเหน็บหูให้     ด้วยความยากจน   ขาดเงินซื้อของขวัญ    จึงเด็ดเอาดอกลั่นทมทั้งน้ำตาเพื่อนำไปอวยพรในวันแต่ง   ด้วยหวังว่า  เขาจะนึกถึงความสัมพันธ์ในอดีตบ้าง  แล้วก็ร่ำไห้กับลั่นทมช่อนั้น หลายคนยังมีจิตใจที่ดีงาม  อวยพรให้อดีตแฟนโชคดี   อีกต่างหาก     บางคนสิ้นแรง ใจสลาย    ไปไม่ถึงงานแต่ง   หลายคนต้องจากลาด้วยความตาย   เหลือเพียงวิญญาณเท่านั้น  ที่นำดอกลั่นทมไปให้อดีตแฟน
.....ลุงสน ไม่ได้อินไปคนเดียวนะครับ........
        ไม่ว่าชายหรือหญิง   ถ้าคิดว่า    ไม่รักเขาจริงแล้ว   อย่าได้ให้ความหวัง   กับเขา   เพราะว่าคนเรา  เมื่อรักแล้ว ยากมา¬ก   ที่จะให้ถอนใจออกมา   ความรู้สึกน้อยใจ  ได้ตั้งออกมาเป็นคำถาม ต่าง ๆ นา ๆ        ว่า .......ทำไม    เขาถึงไม่รักเรา     บางคนทำใจไม่ได้   อาจจะคิดสั้นเหมือนเพลงนี้ก็ได้    คนสองคนมีความสุข      แต่.....อีกคนหนึ่งทุกข์ระทมจนตาย

ลำนำเพลง
ผ่านศาลเจ้า  เหงาชีวี  ฤดีช้ำ                      เธอลืมคำ น้ำตา ฉันบ่าไหล
สู้อุตสาห์  เก็บออม  ถนอมใจ                 สงวนไว้  ให้เธอ  เสมอมา

เธอกลับทำ  ช้ำใจ  ไปแต่งงาน                       แล้วประจาน  ด้วยเครื่องไฟ   ออกไมจ้า
ประกาศให้  ใครรู้  คู่วิวาห์                            หญิงบ้านนา  น้ำตานอง  ร้องไห้ครวญ

เก็บลั้นทม  เคยดมดอม  หอมด้วยกัน           เป็นของขวัญ  วันศูนย์สิ้น  กลิ่นหอมหวน
ไปให้เห็น  เป็นกำนัล  มั่นเนื้อนวล         ไว้ทบทวน  หวนคำ  พร่ำสัญญา

แล้วเดินออก  นอกงาน  พานระทม              ให้ขื่นขม  ตรมใจ  อาลัยหา
หมดความหมาย  ดายเดียว  เปลี่ยวอุรา         ดับชีวา  ลาโลก  ที่โศกตรม