กระท่อมร้าง นางจร คงนอนเดี่ยว
เธอเปล่าเปลี่ยว ใช่ไหม ไห้หวนหา
นับวันจาก พรากกัน หวั่นอุรา
มินำพา กล้าปลีก ฉีกในทรวง
กระท่อมเก่า ซอมซ่อ ตอไม้ไผ่
เสาผุกร่อน เกินไป ใครจักหวง
อยากอยู่ตึก สูงใหญ่ ไม่ไหวกลวง
ในเมืองหลวง สวยสะ ถ้าจะดี
จึงจำจาก พรากมา น้ำตาร่วง
อยู่ในช่วง ทำใจ ใช่หลีกหนี
จำต้องหา สิ่งใหม่ ใจเปรมปรีดิ์
ขอคนดี อย่ารอ นะพ่อคุณ
พันทอง
ขอบพระคุณ ที่กรุณาเยี่ยมชมนะจ๊ะ :
บันทึกการเข้า
